Irgat

Her yıl fındık toplama zamanı düşer yollara Urfa'lı aileler çoluk çocuk.Eğer trafik kazalarına kurban gitmez de sağ salim ulaşabilirlerse fındıkları toplanacak illere ne mutlu onlara. Okul çağında, sınıflarda olması gereken çocuklar uzanırlar fındık dallarına karınlarını doyuracak ekmek niyetine. Okuma-yazma öğrenmeseler ne çıkar? Nasılsa devlet büyüklerimiz zaman zaman düzenlemekteler okuma
yazma bilmeyen vatandaşlara çeşitli kampanyalar sağ olsunlar. Diyarbakır'da görev yaptığım yıllarda bir hakime hanım demişti 'Buradaki insanlarımızın çoğunluğu okuma-yazma bilmiyorlarsa bu devletimizin suçu' diye .

Irgat aileleri sağ salim geldilerse fındık toplayacakları şehire. Bu seferde karşılarına dikilir işgüzarlar. Öyle ya onlar gelmişlerdir sakıncalı yerlerden.Ne malum terörist olmadıkları. Yiyecekleri bir lokma ekmek zehir zıkkım olur.Daha şehire sokulmadan ters yüz edilirler.Yaşadıkları topraklarda ağalar, burada işgüzarlar. Liseli yıllarımda izlerdim Yılmaz Güney'in filmlerini. Kızarlardı bana milliyetçi arkadaşlarım. Özellikle konusu Güney Anadolu'da geçen filmleri beni çok etkilerdi.Yurdumda böyle yaşamlarda var mı diye sorardım kendi kendime.
Urfa'da vatani görevimi yaptığım zamanlarda Yılmaz Güney'in filmlerinin gerçekleri yansıttığını anladım.

Urfa'lı aile reisi baba binbir sıkıntılarla ailece kazandıkları üç beş kuruş cebinde, ağaç korkuluklara dayar poşulu başını, avuçlarının içine alarak.Büyük oğlu der.'Baba bana ayakkabı' Yüreği burkulur babanın.Kaybolur gider fındık ağaçlarının arasında.