Irmak kıyısındaki adam

Boyut Sonsuzdur.

Tam dökeceksin kağıda

Kalem elinde kalakalır.

Son gözüm seyrir,

Çelik ip gerildikçe gerilir.

Sırat'ın ipleri çeker:

Kopması değil,

Sonrasında derdim.

Irmak başında oturmuş adam; su devinerek dolanır…

Okyanusa ulaşacak belli, benim gidemeyeceğim de,

Belli;

“Aynı suyu” arar ellerim,

O yüzden

Burada beklerim.

Emanet yaşamlara güvenilmeyeceğini de,

bilirim.

***

not: sayın mustafa mumcu'ya rahmet diliyorum. çok sigara içtiğini duymuştum. "solunum yetmezliği" çekilebilecek acıların soylularındandır, acıdır, düşündürücü buluyorum.