İş Arkadaşlarıyla Özel Hayatında Görüşmek İstemeyen Kişi

İş arkadaşlarıyla günlük hayatta görüşmeyen insan işi eve taşımayan insandır. 

 

İşyerinde kalmaları, özel hayata dahil olmamaları daha makbuldur gereksiz samimiyete gerek yok. Zaten hep bir aradayız herkeste bir çıkar, dolandırıcılık, menfaat. Ne kadar az görsek o kadar iyi. 

 

İşyerinin kapısından çıkınca herkes benim için yabancıdır. Fazla samimiyetten doğan sorunlar oluyor ve bunlar ister istemez iş hayatına da yansıyor, en güzeli uzak kalmak hatta sosyal medya da bile olmalılar. 

 

Çoğu kişi sevmediği işlerde çalıştığı için çalışmadığı saatlerde işi hatırlatıcı bir şey görmek istemiyor, buna iş arkadaşları da dahil.

 

Aslında iş ortamına göre değişkenlik gösterir. Samimiyetinden emin olunan kişiler varsa görüşülebilir. Patrona, şefe, müdüre yaranmak için arkandan bin türlü dümen çeviren bir ortam varsa hiçbir zaman görüşme, hatta çık o işten mutlu ol.

 

Geçmişte çalıştığım bir işyerinde iş arkadaşlarım sürekli iş dışında da buluşurdu, gitmediğim içinde ben aykırı olurdum. Başka insan kalmamış gibi günde oniki saat gördüğüm kişileri neden iş çıkışında, izin günümde veya akşam göreyim. Ama o işyerinden ayrıldıktan sonra eski iş arkadaşlarımla şimdi görüşüyorum. Neden? Çünkü göremiyorum gün içinde, özlüyor ve onlarla vakit geçirmek istiyorum. Yine şimdiki iş arkadaşlarımla görüşmüyorum iş dışında. 

 

HÜLYA ÇAKICI