İş ve kariyer için şart olan tecrübe mi? Başarı mı, eğitim mi?

Hepimiz çeşitli aşamalardan geçtik, zorlukların üstesinden kimi zaman geldik, kimi zaman pes ettik. Kariyer için her yol mübah diyenlerimiz oldu, bazıları zamanın en iyi ilaç olacağını düşündü, bazıları önce eğitim sonra kariyer dedi. Kimisi de hızlı adımlarla üstlere tırmandı, ne zaman ilacımdır ne de hiç bitmeyen eğitim diyerek. Peki kariyer yapmanın ve ülkemizde kariyer sahibi sayılmanın en büyük şartı neydi?

Kariyer için eğitimi seçenler miydi haklı olanlar? "Benim oğlum, kızım x üniversitede x bölümü bitirdi, şimdi yüksek lisans yapıyor, sonra yurtdışında eğitim alacak" cümleleri ile gurur duymak ve övünmek miydi ilk şartı? Yoksa o evladının kendi meziyetlerini bilerek "Ben bu kadar okudum bu iş bana göre değil, ayrıca ücreti az" cümleleri ile ayrılması mı başvurduğu şirketlerin kapısından? Kariyer burada mı başlamalıydı, yoksa yüksek lisans yapmaya, yurtdışına çıkmaya karar verdiğinde hemen maaşa mı bağlanmalıydı? "Hatta 30 yaşında eğitimini bitirip, yurt dışından döndüğünde gel şirketime genel müdür olarak başla, yönet şirketimi evladım" cümleleriyle kontratı o günden mi imzalanmalıydı?

"Yaşım 35-40, tecrübeliyim" diyenler miydi haklı olanlar? Yoksa "yaşım olmuş 35-40, herşeyi bilirim" edası ile dolaşanlar mı? Her işin üstesinden gelebilmek için yaşlanmak mı gerekliydi? 20 yıl öncesinde öğrendiğim şeyleri uygulayarak her yerde çalışabilirim zihniyeti mi? Yıllarca aynı şeyleri uygulayan ama daha itibarlı olan kişiler miydi her şirketin gereksinim duyduğu gerçek kişi?

Peki beceri gücü yüksek olan, her verilen görevi kısa sürede yerine getirebilen, başarılı ve çalışkan kişi miydi asıl aranan? "Her görevi yaparım, gerisine karışmam" cümlesini görev edinenler mi, daha çabuk kabul edilebilirdi iş hayatında? "Çok çalışkan, maşallahı var, sesi de çıkmaz, her görevi verelim yapsın, başındaki tecrübe kaymağını kapsın" mantığı mıydı asıl geçerli olan?

Aslında bunlar gibi yüzlerce örnek verilebilir. Günümüz ve ülke şartları doğurdu tüm bunları aslında. Yüceltilmesi gerekeni çok fazla yücelttik, ezilmesi gerekeni dibe vurduk. İş ve kariyer yaşla, eğitimle, başarı ile ayrı ayrı ölçülmemeli. Tek ölçüt hepsine sahip olan ve zamanla sahip özelliklerini genişleten kişi olmalıdır. Asıl şart olan ise sabretmek, yaptığı işi ve yeri benimsemek ayrıca ona sahip çıkmaktır.