- Kategori
- Güncel
IŞİD'in ayak sesleri
Duyuyor musunuz?
Duyuyor musunuz IŞİD'in güzel yurdumdaki ayak seslerini? Ben buradayım, bu topraklara ekildim, gelişmeme uygun ortam oluştu ve adım adım filizlenip büyüyorum diyor.
Duymuyorsanız ne mutlu size rahatınıza bakın. Gelince görürsünüz.
Otobüste şort giydiği için bir kadın hakarete uğruyor ve tekmeleniyor.
Olay otobüste şort giyen bir insana yapılmış bir saldırı değildir.
Saldırı kişilerin yaşam tarzına yapılmıştır.
Gazete haberlerine göre saldırgan; "giydiği kıyafet ortama uygun değildi, devlet bunlara ceza vermiyor, ben vücutta açık gördüğüm her yere vururum" demiş. Dedi mi demedi mi bilmiyorum ama bir şey söylemesine gerek yok aslında, fiili zihniyetini açıklıyor zaten.
Yarım ağızla saldırıyı kınar gibi yapıp olayın tartışılmasına engel olarak üstünü örtmek bir hareket tarzıdır. "Münferit olay" sihirli şablonunu bu durumlar için yaratmadık mı? O olmazsa "meczup" kartını oynarız.
Doğru yaklaşım ise sebep-sonuç ilişkisi kurmaya çalışarak konuyu enine boyuna tartışmak ve bu tür olayların olmaması için ne yapmamız gerektiğini konuşmaktır.
Polisiye önlemlerden söz etmiyorum. O ayrı bir konu. Bu tür olayların polisiye önlemlerle önlenmesi olası değil. Polis olay olduktan sonra devreye girer, şüpheliyi yakalar, ortada suç varsa adalet de cezasını verir.
Ben bu düşüncedeki insanları yetiştiren ortamımızı konuşmak istiyorum çünkü bu tür düşüncelerin toplumumuzda giderek yaygınlaştığından ciddi olarak endişeliyim. Ortamımız sağlıksız düşünceler taşıyan insanlar üretiyor gibi geliyor bana. Konuşmam spesifik olarak son saldırıyla ilgili değil, genele bakmak istiyorum.
Ben gelişen bu olguya IŞİD'in yaklaşan ayak sesleri diyorum.
Bu ayak seslerinin yaklaşmasına engel olmak her vatandaşın görevidir diye düşünürüm. Karınca kararınca katkıda bulunmak istedim. Vatandaşlık borcu.
Yanlışlık nerede?
Temel yanlışımız, başkalarının tutum ve davranışlarını yargılama hak ve yetkisini kendimizde görmemizdir. Başkalarını kendi doğrularına göre yargılamayı iş edinmiş insanlar var aramızda.
Bu ortaçağ yaklaşımıdır.
Kimse kimseyi kendi doğru bildiklerine göre yargılayıp onun hakkında hüküm veremez.
Neye göre yargılıyoruz? Kendi kültürümüze ve inancımıza göre. Böyle bir dünyada huzur içinde yaşanamaz.
Bu yaklaşım IŞİD'in yaklaşımıyla bire bir örtüşüyor. Nedir IŞİD yaklaşımı? Tek doğru yol benim yolumdur. Ya bu yoldan yürürsün ya da seni yok ederim.
Başkalarının yaşam tarzını değerlendirerek ahkam kesen insanların temel bir sorunu vardır. Ona sımsıkı sarılsalar da onlar aslında kendi yaşam tarzlarının doğruluğundan endişelidirler. Kendi yaşam tarzlarıyla mutlu değildirler ama bunu itiraf edemezler. Bu endişe ve mutsuzluğun dürtüsüyle herkesi kendilerine benzetmek isterler. Düşünürler ki ne kadar çok insan kendileri gibi davranırsa kendi yollarının doğruluğu kanıtlanmış olacak ve onlar da huzur bulacaklar.
Onların hedefi istisnasız herkesin kendileri gibi olmasıdır.
Bu IŞİD'in ayak sesidir. Henüz çok yakında değildir ama duyulmaktadır.
Ne kadar kolaydır oysa kendi seçimlerinle mutlu olmak. Şort giyen şortuyla, tesettüre giren tesettürüyle mutlu olsa, "o niye açık" veya "o niye kapalı" diye başkasının yaşam şekline bakıp kendisini mutsuz etmese.
Bir hoşgörü lafı dolaşıyor ortalıkta. Efendim herkes diğerini "hoş görmeliymiş". Herkes kendine baksa başkasına hiç bakmasa olmaz mı? Hoş görmede hafif de olsa bir üstünlük iddiası vardır. "Seni hoş görüyorum" dediğimizde "dikkat et icabında hoş görmeyebilirim de" demiş oluruz.
Ne başkalarını hoş görme ne de hoş görmeme hakkımız vardır.
Kimse yaşam tarzım ve düşüncelerimden dolayı beni hoş-moş göremez. Kimsenin bana bakma ve beni değerlendirme hakkı yoktur.
En iyisi Hoca Nasreddin'in "bana ne-sana ne" yaklaşımıdır.
Hoca köyde kahvede otururken komşusu yanına gelmiş.
-Hoca demiş. Bir tepsi baklava gidiyor ki sorma. Enfesss...
-Bana ne demiş hoca.
-İyi ama sizin eve gidiyor demiş komşu.
-Be adam, o zaman sana ne, demiş.
Ortaçağdan kalan yaklaşımların nedeni kişilerin birey olamamasıdır. Birey olamayan kişinin kendine güveni yoktur. Eşit şartlarda serbest rekabete girmekten korkar çünkü kendisinin yetersiz ve güçsüz olduğunu düşünür. Güçsüzlüğünü bir "anonimite" içinde gizlemek ister. İster ki bir kumaşın ipilikleri gibi herkes birbirinden ayırd edilemez olsun da kendi güçsüzlüğü ortaya çıkmasın.
Bu yaklaşıma sahip insanın en büyük korkusu özgürlüktür. Erebildiği her türlü özgürlüğe amansızca saldırır.
Buna en genel tanımıyla "teba" anlayışı denir. Teba anlayışlı bir kişi, değil toplumun ortak yaşamı, kendi kişisel yaşamı hakkında hiç bir karar alma sorumluluğu taşımaksızın bir ömür boyu yaşama lüksüne sahiptir. Oysa karar almak sorumluluk almak demektir. Öyle ya doğru kararlar da alabilirim yanlış kararlar da. Niye riske gireyim ki, birisi söylesin ben yapayım. Yanlış olursa sorumlusu ben değilim. Hele ne yapacağımı söyleyen bir de dini otorite olarak algılanıyorsa, içim daha da rahat, gel keyfim gel.
Öteki dünya da garantide....
İşte size ipliği pazara çıkmış FETÖ. IŞİD felsefesinin farklı bir versiyonu. Sinemaya gidip gitmeyeceğimden başlayıp kız arkadaş edinip edinmeyeceğime kadar herşey öğretide varmış. İtirafçıları anlattı. Yalansa günahı onların boynuna. Bir de katalogdan bakıp evlendik mi yaşadık. Ne demekmiş evlilikte duygusal beraberlik, uyum filan. Evlilik dediğin "koç katımı" gibi bir olaydır.
İyi de biz insanız.
İşin sadece FETÖ'nden ibaret olduğunu sanmayın. Konu öyle derin dert öyle büyük ki, türküdeki gibi "derdim çoktur hangisine yanayım" diyesi geliyor insanın. Dilimizin döndüğü kadar eşelemeye devam edelim.
Tebanın yaşamındaki tüm kararlar başkaları tarafından alınır ve nasıl davranacağı ona söylenir. Zihni hapistedir. Kapalı bir dünyada yaşar. Küçüklükten kendisine öğretilen bir düşünce tarzı onun için tartışmasız tek doğrudur. Onu kendi kişiliğiyle özdeşleştirir. Bu nedenle kendi düşünce şekline uymayan davranışları kişiliğine yönelik bir tehdit olarak algılar ve şidetle tepki gösterir. Ezber öylesine güçlü ve hakimdir ki aynı şeyi farklı şekilde ifade ettiğinizde bile kabul etmez. Tepki gösterir.
Şort giyen kadın örneğinde olduğu gibi kendisi gibi davranmayana saldıran kişi aslında tek doğru bildiği ve kişiliğiyle özdeşleştirdiği kendi dünyasını korumaya çalışmaktadır. Okumadığı için düşünce üretecek gücü olmadığından elindeki tek düşünce kalesinin yıkılmasından korkar. Onu da kendisi oluşturmamıştır zaten, çocukluğunda hazır olarak kalıp şeklinde verilmiştir kendisine.
Dinsel veya kültürel baskılarla, "günah" "ayıp" denilerek bu kalıbın dışına çıkmaması sağlanmıştır.
Bu temel öğreti gereği kendi içine kapandıkça kapanır. Dışarıya hiç bakmaz. Bakarsa dışarıdaki doğruları, diğer bir deyişle içerideki kendi yanlışlarını göreceğinden korkar..
Teba anlayışının panzehiri demokratik birey anlayışıdır. Demokratik birey, okuyan, sorgulayan, araştıran bireydir. Demokratik vatandaş demokrasinin yapı taşıdır. Demokratik birey konusu için bu konudaki blog yazıma bakılabilir.
Konu dışı bir soru size. E siz yönetici olsanız halkınızın teba özellikli olmasını mı, yoksa demokratik vatandaşlar olmasını mı istersiniz? Zor soru değil mi?
Teba anlayışındaki kişi kolaylıkla şiddete başvurabilir. Farklı düşünce ve yaklaşımları kişiliğine hakaret saydığı için onlardan nefret etmesi öğretilmiştir. Şiddetin mayası nefrettir. İnsana kendisi gibi olanların dışında herkesten nefret etmesini öğretirseniz, şiddet ortamını hazırlamış olursunuz. Şiddet onun için sıradan bir olaya dönüşür çünkü o kendince "tek ve vazgeçilmez olan düşünce kalesini" savunmaktadır.
Oysa şiddet insanlık suçudur.
Mırıldanalım mı?
Bugün sayın Başbakanımız konuyla ilgili görüş açıkladı. Çok üzüldüm. "Hoşuna gitmeyebilir, mırıldanırsın" demiş kendileri. Ben de tam aksini söylüyordum. Mırıldanamayız birbirimize. Mırıldanmanın devamı dırıldanma arkası da kavgadır.
Bir Avrupa ülkesinde gidin birisine "mırıldanın" bakalım.
Bence mırıldanmaktansa açık açık söylemek daha mertçe böyle bir hakkımız olmasa da.
Gelin hoşumuza gitmeyen bir şey varsa önümüze bakalım. Görmeyelim kimseyi. Yargılamayalım kimseyi.
Neden kadın hedefte?
Kadını hedef yapan on binlerce yıl geçmişi olan ataerkil yaşam düzenidir.
Erkeğin kadını sahiplenmesi ve erkek olduğu için otomatikman onun üzerinde hakkı olduğuna inanmasıdır.
Erkeğin, kadını kontrol ederek, namus ve töre gibi akla ve vicdana aykırı, sadece kendi çıkarına hizmet eden ilkellikleri korumanın kendi görevi olduğunu düşünmesidir. Aslında erkek bu kavramları alet ederek kendi bencil çıkarını korumaktadır.
Dinin öğretisinin yanlış yorumlanmasıdır. Dinimiz insanlara kadın -erkek olduklarına göre değil "takvasına" göre değer biçeceğini açıkça söylemektedir.
Neyin sevap neyin günah olduğunu ölçmek biz ölümlülerin işi değildir. O yetki sadece ve sadece YARADANDADIR. YARADANIN yetkisini kendi değer yargılarına göre kullanmaya kalkışmak Allah'a ortak koşmaktır.
Kimse dinin bekçisi, koruyucusu değildir. Cennetin anahtarlarını da dağıtın bari de rahatlayalım.
Günü geldiğinde hepimiz sevabımızı da günahımızı da öğreneceğiz. Bekleyelim. Sürprizlere de hazır olalım. Şekli müslümanlıkla YARADANIN kandırılabileceğini düşünmüyorsunuz değil mi? İki şeyi kandıramayız. Bir YARADANI. O bize şah damarımızdan daha yakındır ve içimizi görür. Aklımızı okur. Gönlümüzden geçeni bilir.
Bizim köyde "ALLAHIN bildiğini kuldan ne saklıyayım" diye bir söz vardır. İnancı ve dürüstlüğü tanımlar.
İkincisi kendimizi kandıramayız. Aynaya bakarsak ne olduğumuzu görürüz.
Bazı dinlerde, örneğin Hristiyanlıkta, Hz. Meryem'in bakire olduğu halde Hz. İsa'yı doğurduğu inancı nedeniyle ruhban sınıfı, görünüşte, cinsellikten uzak durur. Böylelikle dinlerinin temel anlayışına duydukları saygıyı sergilemek isterler. Bu nedenle rahibeler Hz. Meryem'i simgeleyen özel kıyafetler giyerler.
Akıl ve mantık dışı olsa da inanç onların bize saygı duymak düşer. İnanç zaten sorgulanmadan inanılan değerlerin toplamıdır. O nedenle inançlar sorgulanamaz.
Benim söylemek istediğim, müslümanlıkta cinsellikle dinsellik arasında ilişki kuran bir öğreti olmadığıdır. Varsa da ben bilmiyorum. Bizim Peygamberimiz normal bir insan olarak doğmuş, yaşamış ve ölmüştür. Kendisinin ALLAH'ın "Resulü" dışında hiç bir dini sıfatla nitelenmesine izin vermemiştir. Sünnetinde kadınları ikinci sınıf veya erkeğin malı gibi gösteren yaklaşımlar aramak O büyük insana yapılacak en büyük kötülüktür.
Bakılması gereken o çağın koşulları ve İSLAM'ın kadını nereden alıp nereye getirdiğidir. Dinimiz kendisinden önceki dönemde deveden bile değersiz görülen kadını getirebileceği en iyi yere getirmiştir. Bize düşen dinimizin temel anlayışıyla uyumlu çağdaş düzende yaşamaktır.
Yeni gelen bir din indiği toplumun örf ve adetlerini değiştirirken, var olan örf ve adetler de o toplumun dini yorumlama şeklini etkiler. Bu karşılıklı bir kültür alışverişidir ve kaçınılmazdır. Doğaldır. Hiç bir toplum yeni bir din aracılığıyla bile geçmişinden tamamen soyutlanamaz.
Diğer toplumlar ise bir dini o toplumdan alırken dinle birlikte o dinin indiği toplumda yaşayan insanların örf ve adetlerini de bir ölçüde alırlar ve hem dini hem de onunla birlikte aldıkları örf ve adetleri kendilerininkiyle harman ederler. Bu nedenle bütün dinlerde yöresel farkılılıklar oluşur. Dinin özüne dokunmadığı sürece bu farklılıkları zenginlik olarak algılamak gerekir. Bu nedenle rahmetli Halil İnalcık, Türkler müslüman olduktan sonra serhat boylarında Türk'ün öz benliğiyle uyumlu bir islam anlayışının geliştiğini yazar.
Din bilginleri islam dininin içindeki islamdan önceki Arap örf ve adetlerinin boyutunu inceleyip onları ayrı bir kategoriye koymayı düşünürler mi bilmiyorum.
Ülkemizde dinsel ve kültürel baskılar kadın ve erkeğin ayrı yaşadığı bir toplum düzeni ortaya çıkarmaktadır. Bu son derecede tehlikelidir ve IŞİD belasına giden yola taş döşemektir.
İhtiyacımız olan en köklü kültürel değişim cinslerin diğerini "önce insan" olarak görmesini sağlamaktır. Bu ancak cinslerin çocukluktan itibaren birlikte yaşamasıyla mümkündür.
Cinsleri çocukluktan itibaren ayırmak onların sağlıklı duygusal gelişimini engeller. İnsanın insani yönünü köreltir. Karşı cinsi sadece bir seks objesi olarak görmesine yol açar. Cinsel sapkınlıklara neden olur. İnsan yaradılışına aykırıdır. Yaradan tüm canlı cinslerini birlikte yaşayacak şekilde yaratmıştır.
Ülkemizde cinsel taciz ve tecavüze uğrayan kız çocuklarının yaşının kaç yaşına kadar indiğinin farkındasınızdır umarım. Lütfen nedenlerini düşünün.
YARADANIN yaratış özelliklerini yok sayan veya onları değiştirebileceğini sanan toplumlar ağır bedeller öderler. Son durakları, hiç şüpheniz olmasın IŞİD durağıdır. Er veya geç.
Cinslerin birlikte yaşaması derken umarım seksi kastetmediğimi anlamışsınızdır. İnsan olarak bir arada yaşamaktan söz ediyorum. Anlatmaya çalıştığım nedenlerle bazı insanların beyni o noktaya kilitli olduğu için açıklık getirmek istedim. Özür.
Gördüğünüz gibi kadına saldırmak için o kadar çok nedenimiz var ki. Bu listeyi uzatmak da mümkün. Burada keselim biraz da siyasetten söz edelim. Ne ilgisi var demeyin, çok ilgisi var. Siyasetin yaşam tarzı mücadelesi şeklinde sürdürülmesi de dönüp dolaşıp gene kadını vuruyor.
Yaşam tarzı mücadelesi olarak yürütülen siyaset.
En genel tanımıyla siyaset, halktan vergi olarak toplanan kaynakların kullanım öncelikleri konusunda halka öneri sunmak ve seçimler vasıtasıyla yetki alarak, bu yetkiyi halkın onay verdiği yönde kullanmaktır.
Kişilerin yaşam tarzı ve bu tarza esas olan dinsel ve kültürel anlayışları asla siyasetin konusu olamaz. Böyle yapılırsa toplum ayrışır, zıtlaşır, dağılır ve un-ufak olur.
Siyasete konu olan kurallar sadece ve sadece toplumun zorunlu ortak yaşam alanını kapsamalı ve ortak iradeyle belirlenmelidir. Uygun yöntem, siyasetin konusu olan ortak yaşam alanlarını olabildiğince dar tutmak, böylelikle ferdi yaşam alanını genişleterek kişileri kendi özel yaşam alanlarında özgür bırakmaktır.
Buna "demokrasi" denir.
Kimse kimsenin inancına göre yaşamaya zorlanamaz. Ben çoğunluğum sen de benim gibi yaşayacaksın olmaz.
Olursa IŞİD'in ayak sesleri duyulmaya başlamış demektir.
Şekli demokrasilerde siyaset; din, ırk, mezhep, boy-pos, vatan-millet gibi siyaset üstü ve dışı olması gereken hamasi konular üzerinden yapılır. Bu yaklaşım nefret üretir. Nefret şiddeti besler. Bu kolaycılıktır. Çok bağıran çok oy alır.
Bu arada tüm kibirle yaşayanlara ve yüksek sesle konuşanlara Lokman Suresini ve özellikle 18 ve 19ncu ayetlerini dikkatle okumalarını öneririm.