Işığı Arayanların Karanlık Yanı / Debbie Ford

Debbie Ford'dan harika bir kitap okudum "Işığı Arayanların Karanlık Yanı".

Eğer kişisel gelişim ve psikolojiyle ilgilenmeye başlamadan önce bu kitabı elime almış olsaydım kesinlikle saçma bulur ve bir kenara fırlatırdım.

Bu konularla ilgilenmeyenler için iddia ediyorum "kabul edilmesi güç" düşünceler olacaktır kitapta anlatılanlar.

Mesela ;

Nefret ettiğiniz veya sinirlendiğiniz biri / birileri  varsa hayatınızda, bu özelliği hemen kendinizde aramanız ve bu özelliklerinizi sevgiyle kabul etmeniz gerekir.

Bu çalışmayı yapmadığınız takdirde ise, yine aynı insana öfkelenecek ve hayatınız boyunca sinirlenmeye, kızmaya devam edeceksiniz.

Bu bir katil bile olsa !

Çok sarsıcı, öyle değil mi ?

Ya da, hayatınızda sizi cezbeden, hayran olduğunuz insanlara göz atın.

Bu insan veya insanlar hangi özellikleriyle kendilerine hayran bırakmış sizi ?

Güzel olması mı ? Güçlü olması mı ? Herkes tarafından takdir edilmesi mi ? Başarılı olması mı ?

O insana iyice bakın, çünkü bu insana atfettiğiniz özelliklerin hepsi sizde var ! Başka türlü olsa bu özelliği o insanda fark edemezdiniz !

Hayatınızda kimleri kınıyorsunuz ? Kimlere yalancı, dolandırıcı, kibirli, kaba, kıskanç, ukala, dedikoducu, başarısız, aptal.... v.s. diyorsunuz ?

İşte saydığınız -gördüğünüz- tüm bu özellikler sizde de var maalesef.

Çözüm hemen bu negatif özelliklerin kendinizde de varlığını onaylamalı ve bu özelliklerinizi sevgiyle kabul etmek.

Mutlaka okunmalı, her bölümün sonunda, konuyla ilgili güzel çalışmalar verilmiş.

Geliştiren, öğreten ve dönüştüren olağanüstü bir kitap !

<>>>

Kitaptan alıntı :

"Biz olumsuz projeksiyonlarımızdan içgüdüsel olarak uzak dururuz. Bizi çeken şeyi incelemek, bizi iten şeyi incelemekten daha kolaydır. Eğer ben sizin kibir ve küstahlığınızdan rahatsız olmuşsam, bunun nedeni benim kendi küstahlığımı kucaklayıp benimsememiş olmamdır.

Bu ya şimdi yaşamımda sergilediğim ama görmediğim bir küstahlıktır, ya da gelecekte sergileyebileceğimi yadsıdığım bir küstahlıktır.

Eğer ben kibir ve küstahlıktan rahatsız oluyorsam, benim yaşamımın tüm alanlarına bakıp kendime şu soruları sormam gerekiyor:

Geçmişte ne zaman küstahlık yapmıştım?

Şimdi küstahlık yapıyor muyum?

Gelecekte küstahlık yapabilir miyim?

Kendime gerçekten bakmadan, ya da başkalarına benim küstahlığıma tanık olup olmadıklarını sormadan bu sorulara hayır yanıtını vermek benim için kesinlikle bir küstahlık olacaktır.

Bir başkasını küstah diye yargılama eyleminin kendisi küstahlıktır, çünkü aşikâr bir biçimde hepimiz küstah olma kapasitesine sahibiz. Eğer ben kendi küstahlığımı kucaklayıp benimsersem, bir başkasının küstahlığından rahatsız olmam. Onu fark edebilirim, ama o beni etkilemez.

Benim küstahlık çıkışımın üzerinde bir koruyucu kaplama olacaktır. Ancak siz kendinize yalan söylüyor ya da bir veçhenizden nefret ediyorsanız bir başkasının davranışından duygusal bir elektrik-yükü alırsınız.

Bu noktada birçoğunuz, ‘Bu saçma. Ben tiksindirici ya da küstah olduğumu keşfetmek istemiyorum.’ diyor olabilirsiniz.

Bu veçhelerin her birinde armağan bulunduğunu hatırlamalısınız. Ama armağanları alabilmek için, sizin önce bu veçheleri ortaya çıkarıp sahiplenmeniz gerekir.

Biz kendi algılanmış yetersizliklerimizi ve kusurlarımızı başkalarına projekte ederiz. Kendimize söylememiz gereken şeyleri başkalarına söyleriz. Biz başkalarını yargılarken kendimizi yargılamaktayızdır.

Eğer siz sürekli olarak kendinizi olumsuz düşüncelerle hırpalarsanız, ya çevrenizdeki insanları hırpalayacaksınızdır ya da yaşamınızın bazı alanlarını yıkıma uğratarak kendinizi hırpalayacaksınızdır. Siz hiç bir şeyi tesadüfen yapmaz ve tesadüfen söylemezsiniz.

Yarattığınız yaşamda hiçbir rastlantı yoktur. Bu holografik dünyada, her bir kişi Siz’ dir ve siz daima kendinizle konuşursunuz. "