İşim bu

kızar kükrerim ateşten lâv

atarım kendimi geceye lâl

azgındır denizim çoğu zaman

kasırgalara salar gemimi

bulurum bir dalgakıran

sonra  sâkin koya koşarım

 

en sevdâlı âşık ben

severim sevilirim, dağlar oynar yerinden

ayrılık koyarım araya birden

derdinden inler, leyla’ya dönerim

 

sokaklar, caddeler benim

dolaşırım şehir şehir

bazen kıtaları aşarım

ağlayan nar, gülen ayva benim

 

ne akşamlar yaşarım

çoğu çıkmaz sabaha

hangi yola koşsam

herbiri sürer çıkmaza

durmadan kanar kapanmaz yaralarım

 

tövbeler ederim bin kez sevmeye

dönerim tövbe tutmaz dilim

olurum deli divâne / gene

 

haraptır gönlüm hep virâne

aşklar yaşarım sığmaz enginlere

ırmaklar olur, sel gibi taşarım

 

romanlardakine benzer hayatım

yaşanmışlığım sırdır / hep bir gizi vardır

bazen mayısı kondururum dudağıma

demirbaştır, bekler eylül / öper gözlerimi

çözer, verir ellerime hüzün denklerini

 

cenneti ararken gözlerim

cehennemi bulurum

dağa taşa vururum kendimi

açar bir tenhalık, öyle el gibi

kuru bir bozkırdır çoğunlukla yolum

 

bazen çocuk, bazen büyük

bazen akıllı, bazen deliyim

nasıl istersem, öyle savururum kendimi

 

bütün renkler benimdir

hangi rengi istersem, çala kaşık vururum

hüzünlü siyah yatar aklıma çoğu zaman

 

kızarım kadere, dünya hâline kızarım

akıllı deliyi oynarım ki, başka türlü bakamam

bu delirmiş manzaraya

farazi korkular adak salar köklerini toprağa

 

çocukluğumun gözlerinde salınırken

annemin elleridir en güvendiğim

sevdiğimde babamın gözlerini ararım

salıncak kurar sallanırım

çocukluğumun bahçesinde

hiç çıkmak istemem içinden

içimdeki çocuk çıkıp gider diye korkarım

 

sanmayın ki yaşarım

kalem benim, kâğıt benim, rol benim

çalar çalar  oynarım

işim bu benim / ben şiiryazarım

 

(5 Ekim 2009)

 

Hâdiye Kaptan

c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.