İşin özü…

İnsanın insana olan sevgisi kadar, nefreti de büyüktür. Kimi zaman öyle büyür ki; bu nefret öteki şeklinde bir hal alır. Kimi insan hiç tanımadığı ve tek kelime dahi konuşamadığı kişiye sadece gördüğü ile nefret edebiliyor. Bazen merak ediyorum. Yaradan, insanı bu kadar karmaşık yaratmak zorunda mıydı?

Akıllı canlı ya da bilen canlı. Ne derseniz deyin insana, sonuç pek de iç açıcı değil. Yaşanan onca acıdan ders çıkaramamış ve birçok acının yaşanmasında etken olan insan! Başımızı kaldırıp Dünyaya baktığımızda gördüklerimiz bizi bize anlatır niteliktedir…

İnsanın kendisini beğenmesi pek tabidir. Bu beğeni başkasına zarar vermediği sürece de olumludur. “Kendini sevmeyen başkasını nasıl seveceğini de bilmez” sözünden hareket edersek bunu rahatlıkla söyleyebiliriz. Zaten sorun sevmekten değil, nefretten ortaya çıkmıyor mu? Bireyin kendinden olmayanı “öteki” görmesi ile başlıyor nefret…

İnsan kendi ile guru duyar, elbette. İnsanın yetiştiği coğrafya, kültürü, gelenekleri, yaşam tarzı, aldığı eğitimle yaşar. Bu yaşam kendine armağan edilmiş bir süreçtir. Tıpkı aldığı koku, tattığı tat gibi duyumsayarak yaşar. Kimi zaman doyumsuz doğanın nimetlerinin pek farkında olmaz. Ta ki beklenmedik anda, beklenmedik bir tatsızlıkla karşılaşana değin.

İnsan olmanın erdemi ile yaşayan mutludur genelde. Sorun insan olma erdeminden yoksun kalmakta. Köklerinden gurur duyan bir insan ile ırkçı ve kafatasçı bir insanın gururu aynı sonucu verir mi? Yaşadığımız coğrafyada ne kadar çok öteki var? Doğulu - Batılı, kuzeyli – Güneyli, Siyah – Beyaz, Kadın – Erkek, Öteki – Beriki… Yeter ki ötekileştirme başlasın hafızada, o kadar çok ki…

Çoğu zaman merak ediyorum. Yeryüzündeki kavganın sebebini? Her nedense kendimce tamam; sebebi şu diyemiyorum. Ötekileştiren sadece berideki değil ki. Her kafadan bin fikir, her konuşanda bin küfür…

Birde haketmediği şekilde hükmü elinde bulunduran insan!.. Gücü ve kudreti gözünü karartmışsa hüküm sahibi; vay insanlığın haline. Yeryüzünde yaşanan katliamlar, sonu gelmeyen çatışmalar, tutuklamalar, zindanlar... Her çatışmadan onlarca insan ölüsü. Hak etmediği gücü eline geçiren insan “ Güç bende artık Himeeennn!!!” çizgi filmdeki makinaya dönüşüveriyor. Ruhsuz ve acımasız bir silaha dönüşüveriyor. Güç onda ya akıllı da o, bilen de o…

İşin özü, insanı böylesine karmaşık yaratan Yaradan’da…

Hasan Dede

10.04.2012