İslam'ın Hizmet ve Yönetim Açılımı Laiklik'tir.

Laiklik, İslamın topluma objektif bakış ve yaklaşımı ile örtüşmektedir. Bu bağlamda İslam adaleti, toplumun her ferdine önyargısız eşit, hak ve hukuk açısından icraat götürmektir.

"Ve işte böyle sizi doğru bir caddeye çıkarıp ortada yürüyen bir ümmet kıldık ki, siz bütün insanlar üzerine adalet nümunesi, hak şahitleri olasınız " (Bakara s. ayet 143 den)

Eğer ayırımcılık yapılırsa bu islamın saadet dönemindeki adalet ve icraat uygulamalarına ters düşer. İslam adalet, anlayış ve inancıyla da bağdaşmaz.

Müslüman kimse gerek kamuya açık serbest iş ve ticarette gerekse kamusal görevlerde herkesin hakkına saygı göstermek ve hizmeti herkese eşit götürmek zorundadır. Bu da inancının gereği olarak görevini laik bir anlayışla yapması; yani önyargısız, mutaplarının etnik ve dini inanç farklılıklarını, görevine karıştırmaması anlamı taşımaktadır.

Bu anlayış aynı zamanda kişilerin helal lokmayı hak etmeleri için de hem kamusal görevde hem de özel iş alanında şarttır. Aksi halde hizmet ve haktan mahrum kalanlar, zulüm altında kalmış hakları gasp edilmiş olur. Bu durumda ki maaş veya karlar, boğazlarında ateşten bir közdür (yani haram lokmadır)

İslami olarak hizmet ve yönetim icraatı ile laik devlet anlayışının yönetimdeki laiklik ilkesi örtüşmektedir.

Literatürde : "Laik kelimesi Yunanca laos ismi ve laikos sıfatından gelir, Latincesi laicus’tur. Laos: halk, kalabalık, kitle demektir ve zıddı kleros’tur. Laikos: halka ait, ruhban olmayan demektir. Laicus: dinsel olmayan, demektir ve Osmanlıcada bu terim ladini ile karşılanmış fakat bu tutmamış, Fransızca laik kelimesi Türkçeye girmiştir. Laos/kleros karşıtlığı MÖ 3. yüzyılda, şeriat yönetimlerindeki iki sınıfı belirtmek üzere kullanılmıştır. Hıristiyanlığın ilk yüzyılından itibaren kilise adamlarına klerikoi (Latince clerici), bunların dışında kalanlara laikoi (Latince laici) denilmiştir. Bu adlandırma, ruhani ve cismani bir ikiliğe de işaret eder. Yeniçağda laik terimi, felsefi ve hukuki, siyasal bir anlamla genişleyerek devlet ve din ilişkilerine ait bir tarzı ifade etmeye başlamıştır." (Vikipedia) Din ve devlet işlerinin ayrılması. Devlet işleri demek vatandaşına hizmet ve devletin görevleri anlaşılır.

Bunun özeti de esasında, özet olarak halka inancı ve kültürü göz önüne alınmadan eşit hizmet ve hak vermektir. Laik sistemde "yasalar" bu prensiple çıkar. İslamın hizmet inancı da budur. Önyargılı olarak laik kelimesinden illa kökten, ateist bir inanca gitmeye neden saplanılıyor. Önemli olan icraatın objektif yapılmasıdır.