İsrail neden savaşıyor?

Hepimizin cevabı aslında hazır. Daha doğrusu bize söylediklerini biliyoruz: Hezbullah iki İsrail askerini kaçırdı. Israil geri almak istiyor.

Ama aklım almıyor. İki asker için bütün Lübnan yerle bir edilir mi?

Şu sıralar futbolla ilgileniyorum. Hepiniz gibi. Düşünüyorum. Milyonlar yatırmışsınız, çok iyi bir futbol takımı kurmuşsunuz, her gün antreman yapıyorsunuz. Ama, hiçbir ligde oynayamıyorsunuz. Seyircisiz, kendi kendinize.

İsrail Silahli Kuvvetlerine bir bakın. Tankları, topları, savaş uçakları, savaş gemileri, ABD'den gönderilmiş nokta atışı yapabilecek hassaslikta muhimmatlari var. Bunları avuç içi kadar Filistin'in neresinde kullanacaklar? Rakip yok. Genç Israil'li askerler savaşmayı unutmuşlar. Savaş yerine, güzel yaşamayı tercih ediyorlar. Daha doğrusu, ligde oynamaya oynamaya çaptan düşüyorlar.

Takım yöneticilerinin acil önlemler alması gerekmez mi? Oynayacak bir lig bulmaları, seyirciyi oyunlarına getirmeleri, televizyonlardan yaptiklari maclari dunyaya yayinlamalari sart. Yoksa kaybolup gidecekler. Takimlari dagilacak!

Bana oyle geliyor ki, son yillarda Israil Silahli Kuvvetleri Israil icerisinde daha da etkili olmaya basladi. Fakat bu etkinin uzun sureli olabilmesi icinde birseyler yapmalari gerekti. Politikacilara gerekli bir guc olduklari gostermek, halkin destegini almak zorunda hissettiler kendilerini. Hele hele eski Basbakan Saron gibi savasi ve savasmanin ne demek oldugunu bilen bir Basbakanlari yokken Israil'li generaller devreye girdiler. "Sayin Basbakan, Lubnan'i yerle bir etme zamanidir!" Tecrubesiz Basbakan nasil hayir desin?

Bakin olan bitene. Kara, Deniz, Hava Kuvvetleri ile vuruyorlar. Simdiye kadar biriktirip de kullanamadiklari bombalari atiyorlar. Etkilerini goruyorlar. Politikacilar ve halkin gozunde kahramanlar. Dunya attiklari golleri naklen izliyor. Biz de.

Ama bugunkü CNN'de bir haber vardi. "Lubnan iclerine girip doden genc Israil'li askerlerin yuzlerindeki korku, dehset ve saskinligi gorebiliyorsunuz!"

Tabii ki savasmak, ligde futbol oynamak degil. Bunun boyle oldugunu, maalesef hep oyuna (pardon, savasa) basladiktan sonra anliyoruz.