İsrailin gelecekteki en büyük silahı?

İsrail devletinin kuruluşu 2. dünya savaşının hemen ertesine denk gelir. 2. Dünya savaşında 6 milyon yahudi’nin öldürülmesi ve dünya kamuoyunun Yahudiler konusundaki olağanüstü hassasiyeti bu devletin kurulmasını kolaylaştırdı. O dönem ‘’ vatansız halka halksız toprakları verin’’ söylemiyle İngilizlerin kontrolündeki Filistin toprakları verilir. Ancak sorun şudur ki bu topraklar halksız değildir. Her ne kadar büyük kesimi çöl olsa da bu topraklarda arap bedeviler ve köylüler yaşıyorlardı.

Ancak karar verilmiştir. Tarih sahnesinde her zaman ticaret ve zenginlikle bir arada anılan Yahudiler artık bir yurt sahibi olmalıdırlar. Daha önce kara kıta Afrika da Uganda civarlarında bir yer düşünülmüşse de Hem vaat edilmiş hem de kutsal olan bu topraklar Yahudilere verilir. Yahudiler bu toprakların çok büyük kısmını Araplardan satın alırlar. Araplar da çok memnundur aslında. Kuş uçmaz, ot bitmez çölü iyi paralara satmaktadırlar. Amerikadan çok büyük maddi destek görür Yahudiler. Amerikada ki pek çok büyük işletme Yahudilerindir ve kongrede büyük etkileri olan bir Yahudi lobisi vardır.

Dünyanın her tarafından Yahudiler bu topraklara göçmeye başlar. Bu coğrafyada yaşamak kolay değildir. Ancak 2. dünya savaşında yaşanılan soykırım ve yarattığı travma insanları bu coğrafyaya yönlendirir. Bu göçmenler toprak ve iş sahibi olurlar. Devlet kurulduktan sonra Araplarla savaşlar yaşanılır. Ancak çok büyük Arap ittifakı bir avuç İsrailliyi yenemez. Hatta Araplar hezimete uğrar. Ne de olsa petrol coğrafyasında bir gaddar bekçi lazımdır.

Bundan sonra doğayla mücadele başlar. Çöl yavaş yavaş yeşertilmeye başlar. Su olmayan coğrafya susuzluğunu deniz suyunu arıtıp tarımda kullanarak giderir. Toprağın uygun olmadığı yerde toprak getirilir. İleri teknoloji sayesinde imkansız denileni bile imkanlı hale getirirler. Bu gün dünyada tarım sektörünün temeli olan tohum sektörü israil’in denetiminde. Ülkemizde kullanılan tohumların dahi çok büyük kısmı bu ülkeden gelmektedir.

Son dönemde yaşadıklarımız bize bir kez daha uluslar arası ilişkilerde her şeyin her an değişebileceğini göstermiştir. Dostlar düşman, düşmanlar dost olabilir. Ülkeler çıkarları söz konusu olduğunda petrolü, suyu, ticareti, sivil toplum örgütlerini silah olarak kullanmaktan çekinmemektedir. İşte bu da bize bir kez daha söylüyor ki tarımın temeli olan tohum konusundaki dışa bağımlılık bu gün enerji konusundaki bağımlılığımızın başımızı ağrıttığı gibi ileride başımızı ağrıtabilir. Tohum stratejik bir konudur. Bu konuda ülkemiz sahip olduğu potansiyelini değerlendirmek zorundadır. Tarım geleceğin en büyük silahı olacaktır.