İSTANBUL'DA KAR

Nasılda güzeldi karlı İstanbul. Bembeyaz gelinlik giymişti sanki. Çektim koltuğumu cam kenarına, elime sıcacık salebimi aldım ve Şehr-i İstanbul'u seyre daldım, kar nazlı nazlı süzülürken. Saatlerce yerimden kalkmadan eşsiz boğaz manzarasının ve kar'ın keyfini sürdüm. Meğer ne kadar hasretmişim sadece dinlenmeye, cam kenarında vakit geçirmeye. Nasıl da özlemişim...

Gözüm doyar doymaz kar'ı izlemeye, bu kadar evcimenlik yeter deyip vurdum kendimi yollara. Ortalık sessizdi, İstabul'lular kardan kaçarken, İstanbul hayranı ben attım kendimi İstanbul sokaklarına. Kar yağmur demedim koca şehir kazan, ben kepçe... Sadece karda yürümek için, ayağımın altında ezilen karın çıkardığı kıtır kıtır sesi duymak için, buzzz gibi rüzgarı yüzümde hissetmek için, soğuktan yanaklarımın elma gibi olması için ve sıcacık eve dönünce şükretmek için dolaştım dolaştım...

Kışı çok fazla sevmesem de sanırım kar'ı çok özlemişim. Her mevsim kendini hissettirmeli, özlettirmeli kendini. Yazın kışı, kışın yazı...Özlemek de güzel be dostlar değil mi?

Pırıl pırıl denizinle bir başkasın yedi tepeli şehir. Adına en fazla şiir yazılan kent...Yine görüşeceğiz diyerek döndük Başkent'e, evimize...

İSTANBUL

Evin içinde bir oda, odada İstanbul
Odanın içinde bir ayna, aynada İstanbul
Adam sigarasını yaktı, bir İstanbul dumanı
Kadın çantasını açtı, çantada İstanbul
Çocuk bir olta atmıştı denize, gördüm
Çekmeğe başladı, oltada İstanbul
Bu ne biçim su, bu nasıl şehir
Şişede İstanbul, masada İstanbul
Yürüsek yürüyor, dursak duruyor, şaşırdık
Bir yanda o, bir yanda ben, ortada İstanbul
İnsan bir kere sevmeye görsün, anladım
Nereye gidersen git, orada İstanbul.

Ümit Yaşar Oğuzcan

SEVGİYLE KALIN

SEVGİNİZİ HAKEDENLE KALIN...