İstanbul'dan ''Gönül Dağının Efendi Sesine!''

Gönül Dağının Efendi Sesine!

Alıcı kuşların sessiz kanat çırpınışlarıyla, uçtuk geldik bir akşam vakti. Gönül dağının efendi sesine..
Yarenlik etmek istedik en kutsal sohbetlerle.. Dertleşmek. Meleklemek o firuze güzellikte.. Fecir vaktine dek seyretmek.. Ve yıldızların semasını, huşu ile resmetmek..

Hiç unutur muyum?

24-Kasım-2004 Dünya yılı zamanıydı..

Melek kuşlar kalk dedi hasta yatağından.. Tez varalım sevgilerimize ve tez selamlaşalım.. Çok sevilen ve özlenen ''o'' İstanbul'dan..

İs'temişler
Tan'yerinden
Bul'muşlar can evimde
İstanbul'u.

İstanbul!

Sende doğdum
Sende büyüdüm
Sende yaşıyorum

Göbeğim ''Eyüp Sultan'da'' gömülü.
Bilmez miyim?
Ölsem de ben, ölmezsin sen.

Vesile İstanbul'du cümlenizi ''kalbimledim'' dostlar..

Sabiha Rana

Kaynak: Antoloji kayıtlarından: http://www.antoloji.com/sabiha_rana