İstanbul Hatırası

Bir tarafta 2010 Dünya Kupası final maçı, diğer tarafta İstanbul Hatırası’nın son yüz sayfası...

Salona her zaman oturduğum üçlü kanepenin köşesine iliştim, ayaklarımı sehpaya uzattım, soğutucudan aldığım buz gibi biranın kapağını açıp...

Hayır, finali izlemedim!

Son bir haftadır içimde büyüyen merak duygusuna yenik düşüp kitabı bitirdim...

Pişman mıyım?

Değilim...

Hatta seçim diye ben buna derim...

&&&

Ahmet Ümit’in İstanbul Hatırası isimli kitabını çok satanlar rafının en kallavi yerinde görünce “ torpil geçiyorlar bu adama” diye düşünüp burun kıvırmış...

Kitapçıda bir iki tur attıktan sonra yirmiliği toka edip almış, geçtiğimiz hafta pazar günü okumaya başlamıştım...

İstanbul Hatırası benim için, yedi günlük keyifli bir serüven oldu anlayacağınız...

&&&

Yazarın Dan Brown’dan etkilendiği yönünde eleştiride bulunanların aksine...

İstanbul Hatırası’nın sayfaları arasında dolaşırken Tami Hoag polisiyelerinden birini okuyor hissine kapılmadım dersem yalan söylemiş olurum...

Tami Hoag karakteri Cinayet Masası Dedektifi Sam Kovak’la, Baş Komiser Nevzat birbirlerine çok yakın karakterler...

&&&

İstanbul Hatırası’nda;

İstanbul’un tarihi mekânlarına öldürüldükten sonra bırakılmış yedi kurban, kurbanların avuçlarında yedi sikke...

Seri cinayetleri çözmeye çalışan Baş Komiser Nevzat... Nevzat’ın kaybettiği eşi Güzide ve kızı Aysun’un... İlk aşkı Handan ve oğlu Umut’un hayaletleri...

Nevzat’ın Rum sevgilisi Evgenia... Evgenia’nın Sadri Alışık bıyıklı babası Yorgo’nun yadigârı meyhane; Tatavla...

Birbirine âşık iki komiser; Ali ve Zeynep...

Müze Müdiresi; Leyla Barkın...

Hakkârili İşadamı: Âdem Yezdan...

Eski polis Ercan...

Nevzat’ın iki çocukluk arkadaşı Demir ve Yekta...

Bol gizem, çok İstanbul ve şaşırtıcı bir son var...