İstanbul hikayeleri C. B. G. 1-

Deli Cafer; İstanbul hikayeleri diyince, bir noktada deliliğin ve delilerin de tarihine giriyorsun... İstanbul'un belkide Karadeniz'e açılan ve bu yüzden son nokta olarak nitelendirilen Beykoz'u ise bu konuda yeterince zengin zannımca...

Cafer abi... Küçüklüğümden hatırladığım Eminönü Boğaz Hattı 18.20 vapuru yolcusu... babamların küçüğü, bizlerin biraz garip, büyük ağabeyi...
Vapur yolculuğu dedimse herhangi bir yolculuğa benzemiyor... Oturup duramıyorsun... Sen de tüm vapurla beraber tempo tutuyorsun... Cafer, Cafer diye...

Cafer Abi gene başlamış vapurla yarışlarından birine...Eminönünden binmiş vapura tamam... ama adam niye inersin Beşiktaşta???

Deniz Hatlarının aylık abonman kartları işe yarıyordu... Cafer abi hafta içi her akşam Beşiktaş-Ortaköy arasını koşarak geçerdi çünkü... Eğer Deniz İşletmelerinin bu kolaylığı olmasa bir güzellik, genel ekonomik duruma kurban gidecek ve yaşanmayacaktı çünkü...

Cafer Abi, dışarıdan bakıldığında garip birisiydi... Bu garipliği Hababam Sınıfı'nın (Yeni Ücubelerinden önce) son bölümünde kafasına aldığı darbelerden miydi bilinmez ama garip birisiydi işte... Bu gariplik hiç bir zaman huzursuzluk vermezdi diğer gariplikler gibi... O bizim bir dönem büyüğümüzdür çünkü... Aynı gariplik bizlerede sinmiş...

Mehmet Ali Erbil geçmişten gelen bir borçla mı; bir çizgi dışıyla izlem yakalamak için mi; yoksa kendi dünyasında yakalayamadığı insanlığı yakaladığı için mi çağırır tüm programlarına hala anlaşılmamıştır bizim yakada...

Uzak kaldıkça özlemenin rüzgarı vuruyor yüzüme... Döndüğümde bulamayacak olmanın üzüntüsü... İyiki varmışsın Cafer Abi...

Resim (Yalıköy tarafından Beykoz görüntüsü): http://www.mkutup.gov.tr/tablolar/tablob20.html