- Kategori
- Şiir
İstanbul mesnevisi
Günde bir kez olsun gülmeli ve neşeli olmalıyız, sevinci öğrenebilirsek başkalarına acı vermeyi de unuturuz../ Nietzsche Resim internetten
İstanbul’a bir tepeden baktıysa Yahya Kemal Beyatlı
Şimdi her tepede birçok gökdelen sıra sıra çok katlı.
Bu güzel şehir nedense her gün hınca hınç dolu
Bu kargaşada herkes yollarda dolaşıyor sağlı sollu.
Meydanlarda kime baksam suratlar beş karış asık
Modern yaşam hak getire neredeyse herkes mutaassıp.
İstanbul’da her şey bir şekilde Taksimle özdeş
Topçu Kışlası bahane eş dosta parsel parsel beleş.
Kapalıçarşı’da tüm insanlar harıl harıl koşuşturuyor
Koskoca çarşıda Türkçe'den başka her dil konuşuluyor.
Otobüs, tramvay, metro hıncahınç dolu, yok hiçbirinde biletçi
Tramvaya biletsiz gizlice korkuluktan atlıyor bir çok beleşçi.
Yaz kış birçok kapkara giysili görünmüyor ne ağız ne dudak
Kimi turistler tarihi yerlerde geziyor nerdeyse yarı çıplak cıbıldak.
Birçok yerde toplanmış ciddi adamlar konuşuyor söylence
Kimi yerlerde çalgı çengi, vur patlasın çal oynasın, eğlence.
Garibi Can fazla uğraşma İstanbul budur, ne anlar ne de çözersin
Topla pılını pırtını kendi güzel İzmir şehrine "yürü, anca gidersin."