İşte aşk bu

Benim minik aşkım Kaanım 6 yaşında. Buradaki sisteme göre okul öncesi sınıfta. Burada zorunlu eğitimin bir parcası olan bu sınıflarda harfleri, renkleri, sayıları, günleri, mevsimleri vb 1. sınıfta kullanacakları şeyleri öğreniyorlar. Yani 1. sınıfın basamağı da denebilir.

Bu miniklere bütün bunların yanı sıra ilkyardım dersi veriyorlar. Hergün eve bir başka sevinçle geliyor Kaan. Alarm merkezinin telefonu 112, ilk yardımın yeşil ışıkları: kazayı durdur, bir büyüğe haber ver ve yaralıyla ilgilen... O minicik yüzündeki mutluluğu görmelisiniz. Neden öğrendiğini de biliyor. Bir gün birisinin yardıma ihtiyacı olursa bunu ben yapacağım sevinci bu. Yani minicik akıllara yüreklere şimdiden yüklemeler yapılıyor. İnsan hayatı değerlidir. Bu değere yardım daha büyük bir değerdir. Buna senin gücün yeter, sana güveniyorum mesajı. yani sadece ilk yardım dersi altında bunca mesajı verebilmek ne kadar güzel. Peki bunu biz neden yapamıyoruz kendi çocuklarımızla , kendi okullarımızda da disiplin cezası alan çocuk boyuna posuna bakmadan silah kuşanıp öğretmenine kurşun sıkabiliyor? İnsan hayatının değerini mi bilmiyorlar acaba? Yiten sadece öğretmenin değil kendi hayatı da bunun mu farkında değiller acaba?

Bu kadar karamsarlık yeter. Size Kaan'dan inciler aktarayım, belki yüzünüzde bir gülümsemeye neden olabiliriz : )

Dün akşam soruyor: ' anne, Mustafa Kemal Paşa Türkiyeyi kurtarırken neden bütün dünyayı kurtarmadı, o zaman sen haberleri seyrederken hiç kızmazdın'

Abimiz Galatasaraylı, Kaan 5 yaşındayken Beşiktaşlı olmaya karar vermişti. Şimdi kara kara düşünüyor ve şöyle diyor: 'annem, 5 yaşındayken Beşiktaşlı olmuştum, 6 yaşımda altıtaşlı olamam mı? '

Kuşadasında göneşin batışını seyretmek için bir yerde oturduk. Gelen garson ne içmek istediğimizi sordu, 'ben bir bira alayım' dedim, Kaan'a ne içmek istediğini sorduğunda cevap : ' ben iki A alayım'

Kaan son romantiklerden : ) yıldızlara bakıp 'annecim seni bu yıldızlar kadar seviyorum' demeyi, sabah kuşlar cıvıldaşmaya başlayınca ' bak kuşlar bizi uyandırmak için şarkı söylüyor demeyi Ve ' annecim sen benim en sevdiğim annemsin' demeyi çok sever.

Hergün okuldan gelirken mutlaka bana birşey getirir. Bu minik şekli değişik bir taş, minik bir yaprak, papatya, kuş tüyü içtiği sütün kapağı : ) herşey olabilir. Yakında koca bir kutuyu dolduracaklar. O zaman gidip onları ormanda yaşayan hayvanlara hediye edeceğiz yoksa evimizde yer kalmayacak.

Biraz yemek yemeyi sevmese bile benim oğlum çok usluymuş : ) Beni arada sırada üzüyormuş ama istemeden olduğu için bu sayılmazmış.

İşte bizim uyku vaktimiz geldi. Hepinize iyi geceler diyor Kaan. Ve son olarak çu cümleleri yazmamı istiyor

Ve şunu da yaz ki Kaan artık bazı kelimeleri okumayı öğreniyor : ) (Yavaş yavaş okumayı öğreniyor çok mutlu, gerçi Kaan hep mutlu ama..)

' yarın oldusundan (olduğu zaman) yaz geldisinden (geldiğinde) Türkiye' ye gelicez yaşasınn.

Gördüğünüz gibi bizde özlem aile boyu.

NOT: Bu yazı Kaan'ın isteği üzerine yazıldı. Hep hep yazıyormuşum ama hiç Kaan yazdığımı görmüyormuş benim bebeğim. Onun için bugün bol bol Kaan yazdık bloğumuzda hoşgörünüze sığınarak.