İşte ben öyle sevdim…

Güneşi kucağına aldın mı hiç, baktın mı ona uzaklardan,

Yıldızları süpürmeye kalktın mı?

Gökyüzü parlamasın istedin mi?

Ne ay, ne mah cemalin hiç biri görülmesin,

Konuşmak istedin de, üstelik çok da hazırladın kendini

Beyhude ders çalışır gibi ezberledin,

Söyleyebildin mi, biriktirdiklerini,

Kalbinin aralığından tutabilemediklerini!

Onu ne kadar seviyorsun ölçebildin mi, terazin var mı?

Kendini sürgün ettin açamazken ona derdini,

Melek misali düşledin hep onu uzaklarda,

İyi kalbiyle, gülümsüyordu,

Sen öyle düşündün, aksi olur mu dedin mi hiç!

Uykularına keder verdi diye hayıflandın mı?

Uyutmadığı için seni kırıldın mı?

Aklını zaptettiği için bunaldın mı?

Tahammülün bitmedi mi senin, yeter artık demedin mi?

Sevgin sende imtihan oldu mu?

Yağmuru, rüzgârı, güneşi, günü hatta

Güne bakanı, bakmayanı, koşanı,

Koşmayanı, insanı, hayvanı, çiçeği böceği onu sevdiğin gibi mi sevdin?

İşte ben öyle sevdim.

Nazan Şara Şatana