İşte bir sporcu, eşim....

24 Ağustos 2008 tarihinde İzmir Konak Meydanında 1. Duatlon yarışması yapıldı.

Yarış bitti.

Sporculara madalyaları verildi.

Ama benim nazarımda yarışmanın izleri halen silinmedi.

Kemeraltında turlamaya gelen vatandaşım, “bu ne yahu” diye aval aval bakarken gözucuyla aslında ne kadar da duyarsızmışız, imajı çiziverdiler benim nazarımda o gün.

Spora, sporcuya karşı...

Duatlon yarışı

KOŞU + BİSİKLET + KOŞU ‘dan oluşan ağır ve dayanıklılık isteyen bir yarışmadır.

Bir parkur belirlenmişti evet.

Saat kulesi merkezinde sporcular oluşturulan oval alanda belirlenen sayıda koşu turu yapacak sonra bisikletleriyle sahilde belirlenen alanda bisiklet turu yapacak , sonra tekrar koşu alanına gelip yarışa koşarak devam edecek.

Güzel...

Ancak güzel olmadı ne yazık ki...

Duyarsızlığımız burada ortaya çıktı...

Biz yapılan işlere ve insanlara saygısızız arkadaş....

Sporcular insanları yara yara koştular...

Belirlenen güzergahı iplerle sınırlamayı bırakın görevlendirilen insanlar yolu açmak için çaba bile sarf etmedi...

Koştu sporcular “aaa burada neler oluyor ki” diyen insanların içinden....

Önlerine çıkanlara çarpmamak için çabalarken, vakit kaybederek...

Koştu sporcular, “burası gezi alanı, burada koşulur mu yahu?” diyen aval aval dolanan gençler arasından...

Koştu sporcular...

Koşanların arasında bugün size tanıtacağım ve başarısıyla gurur duyduğum biri var.

Mastırlar grubunda yarışmaya katılan bir sporcu...

Spora çocukken gönül vermiş ancak imkanları el vermediği için geç de olsa -otuzlu yaşlarında- Göztepe Triatlon grubuna kendi çabalarıyla girmeyi başarmış biri...

İmkanları çok kısıtlı...

Sahip olduğu bisiklet diğer yarışçıların sahip olduklarından daha ağır, dolayısıyla bu bisiklet sporcunun yavaş kalmasına neden oluyor.

Bu yarış için gerekli malzemelerin hepsine sahip değil...

Ancak onun sahip olduğu azim ve spor sevdası (onu belki yarışmalarda ilk sıralarda göremesek de) bu zor yarışmayı tamamlamasına ve bitiş çizgisine ulaşmasına sebep...

Önemli olan kazanmak değil katılmak , yarışı tamamlamak ilkesi ile bir işi başarmanın mutluluğunu yüzünde gördüğüm sevgili eşim Semih Alpay Akhun...

“Başlamak bitirmektir” ilkesinin olası olmadığı bu zorlu yarışta gene başladığı işi bitirdi...

Yarışı tamamladı.

Ve ben onunla gurur duyuyorum.

Koşullar ne olursa olsun sanırım her işte azimli olmak şart...

Bir gün onun yarışmayı ilk sıralarda tamamlayacağına inanıyorum.

Sevgili eşim....

Yüreğinizdeki başarma azmini hiç kaybetmemeniz arzusuyla....

Arzuliden....