İşte hayat...

Bir düzüne dizilmişlik var hayata dair... yada hayatıma dair!!

Artık neresinden tutarsan yada çekersen çek bu böyle... Hayat kimilerine göre toz pembe kimilerine göre ise içler acısı virane.

Hayat birilerine göre tiyatro sahnesi, içinde oyuncular...S enaryo belli... Ama oyuncuların senaryoyu önceden öğrenmek ve okumak gibi bir şansları yok... Kimilerine göre ise açılmaya mecbur bırakılan ve içinden ne çıkacağını bilemediğimiz kapalı bir zarf...

bence sen, sen ol;

Ömür denilen törpünün sapını elinde tuttuğuna inanıyorsan şayet keyif almaya bak... Çok kısa aslında bu zaman dilimi... Nerede ve nasıl sonlanacağını asla kestiremeyeceğin bir sır perdesi...

Perde aralarında ortaya çıkan pişekar seni gülümsetebilmek için olanca gücüyle çabalar ama sen oyundan zevk almayı bilemezsen şayet perde yavaş yavaş kapanır..

ama ben hala aklıllanamadım...

Az önce izlediğim yarışma programında bir kez daha şahit olduğum bir gerçek çıktı karşıma...

Neye inanırsan onu yaşarsın!!!

Aza kanaat etmeyen çoğu bulamazmış sözünü çürüttü... Yalnızca inandığı gerçekle yüzleşmesini sağladı yarışmacının... İnancının kuvvetinden dolayı olmasını istemediği bir beladan uzaklaşmayı isterken orada bulunan herkesi değim yerindeyse perişan etdip çok üzdü... Çok para kazanırsa kızına araba almak zorunda kalıcaktı. Ve aslında kazanmayı bile sırf bu yüzden isteyemedi ama olan oldu işte...

Ya bizim inandığımız şeyleri yaşayamamıza neden olan gerçeğin arkasındaki gizlilik ne..?

Kaderci bir tutum sergileyip iyi olacağını hissetsek bile... yaa bişey olursa!!! dedikten sonraki ortaya çıkan olumsuzluk kalkanımı..?

Anın keyfini sürüp yaşadıkları kötü şeyleri unutan insanlara ne mutlu...

Törpü elimizde.... Ve bu hayatta yalnızca bizim.. Ve yanlızca bizler sorumluyuz kendi hayatlarımızdan...

eeee....,

daha ne bekliyoruz ki....:))

Oyunu kuralına göre oynayalım arkadaşlar... üzmeden ve üzülmeden...

Bir gün perde kapanıcak haberiniz olsun!!!