İşte Kıyametim

Yine düştü bu gece dertlerim kucağıma
Hangisini dinlesem yürek yakan bir nida
Mâzinin nefesleri yürürken ocağıma
Hicranlı kaderime hasret etmedi veda
Fakat umut tükenmez, yâr gelince o an ki
Belki de söyler sazım aşkla dolu bir seda.

Kayıplara karışan sensiz gecenin fecri
Ve neşeye odaklı, ’ışık’ yüzüme küskün
Bir gün gelir sanırdım bu bekleyişin ecri
Demek mühlet dolmadı, yaram bıçaktan keskin
Aşkla dolu gönlümün sabrı ölçülür sanki
Yarınımdan korkular anılarıma baskın.

Ayrılık ah ayrılık! Yüreğim kökten kopar
Siluetin gözümde, şaşkın aklıma tuzak
Ne zaman belirirsen, habire kalbim çarpar
Bilirim hayal yakın lâkin gerçeğin uzak
Yine de yanındayım, ruhum senle inan ki
Vefayla kapladığım senli defterim apak.

Sensizlik ölümüne boyadı beni hasret
Sitemkâr feryadımda çınladı çokça isyan
Dayanmak zordur Rabbim, gelmeyecek mi nusret?
Derbeder olmuş günüm, dayan az daha dayan
Dayansın mevsimlerim, kalbim öyle dayan ki
İnsanlığa ahvalim açıkça olsun beyan.

Bir damlacık aşkına kondu nabzımın evi
Sevginin büyüttüğü damlaya hürmet eder
Haykırırken nefesim, çırpınmakta can evi
Vuslat ihtimaline gönüllü hizmet eder
Dönmediğinde şayet, bu can öyle bir can ki
İpe asıp kendini, ’İşte kıyametim!’ Der.

Müjgân Akyüz/MAJ