İşte Öyle Bir Şey...

Bu kadar karmaşa ve kaos içinde insan bazen hayata dair şeyleri ıskalıyor…

Ne olursa olsun…

Hayat, sadece politika veya iktisadî analizlerden ibaret değildir.

Bu aralar “yaşama dair” ve “mutluluk temalı” yazılara ister istemez gözüm ilişiyor…

Aslında, insanın, şu gök kubbede neden varolduğunu sorgulaması ve yaşamın amacı doğrultusunda mutluluğun reçetesini araması kadar daha doğal ne var?

Toplumca tek bir şeye odaklanıyoruz: Seçimler ne zaman yapılacak? Erken genel seçim kararı “adil” midir? Yok efendim muhalefet partileri “baskın seçime” yakalanmışlar! CHP’nin başkan adayı kim olacak? Partilerin ittifak arayışları… En ideal çatı adayının belirlenmesi “sorunsalı”!

Dolar yükselmiş/düşmüş, borsa tavan yapmış… Cari açık alarm veriyormuş… İhracat ithalatı karşılayamıyormuş…

Daha nice keşmekeş olmuş yaşamın “modern” problemleri ve çıkmazları…

Ya… Hayatlarımız ne olacak? Kendimizi unuttuğumuz, kendimizin varlığını arka plana attığımız şu fani dünyada, “seçimlerimizin” pek önemi var mı?

Mesela… Küçücük bir gülümseme ile mutlu olabilecek bir çocuğa şefkat göstermenin, sistemlerin neden olduğu adaletsiz bir yaşamın mağdurları evsizlerin açlığı ve damsızlığı karşısında veya her gün her gün umutsuzca yaşama “devam etmek” zorunda kalanların “çaresizlikleri” karşısında, nihayetinde bu ülkede bayrağımız inmesin, ezanlar susmasın diye hiç düşünmeden ölüme yürüyenlerin “cesurlukları” karşısında…

Bizim çok büyük ve mühim gibi gözüken meşguliyetlerimizin ne kadar “ehemmiyeti” var?

Oturduğumuz şırçaköşklerden ahkâm kesmek kadar kolay bir şey olmasa gerek…