İşte size gerçek dost

Dört beş yıl önceydi. Henüz sosyal medya bu kadar yaygın değildi. Mesajlar mail yoluyla paylaşılıyordu. Bu dönemde ben de, bir kaç günde bir bilinen şiirlerden birini mail yoluyla bütün adres listemdeki arkadaşlarıma “ günün şiiri” başlığı ile yolluyordum.

Sonra bir gün dedim ki kendime. Seven var sevmeyen var. Bir sorayım insanlara. Ona göre gönderirim. Mail kutularını boş yere işgal etmeyeyim. Şöyle mizahi bİr not eşliğinde yolladım o günkü şiiri.

“Arkadaşlar, geçen iki yıl boyunca, benden ”günün şiiri” almaktan içiniz daralmıştı. Tam bundan kurtuldunuz. Bu kez “blog” yazılarım başladı gelmeye. Sıkılmış olabilirsiniz.

Bıktınız biliyorum.  Belki de okumuyorsunuz. Ama hiç değilse 10 kişiye gönderme zorunluluğu yok!  Tek bir tıkla silin kurtulun. Bir çare daha ürettim sizin için. Bu maili “yanıtla” deyip iade ederseniz. Bu gönderiler kesilecektir. İşte tamamen kurtulmanın yolunu da gösterdim. Günah benden gitti. Sevgiler, Bülent Selen”

Peşinden gelen kısa yanıtlardan biri çok farklıydı.

Çok eski bir arkadaşımdan geliyordu. Okuyunca gözlerim doldu. Şiir gibiydi. Duygu doluydu. Herkese nasip olmayacak cinstendi. Bakın paylaşıyorum

“Canım Kardeşim Bülent,

Senden “mail” almak, senin nefesini karşımızda hissetmek gibi bir şey, sanıyor musun ki o nefes hiçbir şeye yaramaz?

Hayııııır, yanılıyorsun... Her mail' ini okuduğumda, o nefesin ılık rüzgar’ı beni taaaa eskilere 30 - 35 yıl öncesine götürüyor...

Ben seni hiç bir zaman bu siluetinle düşünmüyorum ki...

Ben o hep heyecanlı, hep yardımsever, hep canı gönülden, yalnızca olanı değil olmayanı da vermekten yana, kızların flört etmek için sıraya girdiği yakışıklı bir arkadaş olarak biliyorum. Sen farklıydın yine farklısın...

Beni her zaman yasa boğan tek şey arkadaşlarımla yan yana olamamak... İşte hayat belli olmuyor..

Hanımın peşine takıldık, uzaklarda kaldık....Ama ben hep o yıllarda olduğu gibi sırlarımı paylaşacağım, boynuna sarılacağım, koluna gireceğim, birlikte sahlep içip spor yapabileceğim, kumar oynayacağım velhasıl karşısında sevincimle gülebileceğim, derdimle ağlayabileceğim arkadaşlarımı özlüyorum.....

Sen yine göndermeye devam et.. Biz göndermezsek küfür et... Senin küfrün bize dua olur...

Selam, sevgi ve saygılarımla

ALPARSLAN GÜLLER”      

Bu mektubu paylaşmaktan kendimi alıkoyamadım. Yorum okuyanlara kalmış. Ben bir şey diyemiyorum.

Herkese böyle gerçek dostları olmasını dilerim.