İstemem üzülmeni..! Dedi ve gitti..

Yer ayırma bana yüreğinde..
Öyle büyük olmasın ayırsan da..
Birgün bende yok olurum bilinmeze..
Ve yokluğum,
Ayırdığın yer kadar derin olur yüreğinde..
İstemem üzülmeni..
Bilirim acıların neler getirdiğini,
Ve bilirim yoksunluğun nasıl buz kestiğini..Dedi..

Ürkek kumru gibi kaçarım senden,
Acıların ortasında kalmışım ben,
Seni de katmak istemem hüzünlerime..
Kumru olsam da,
Uçamam sevdaya..
Birgün yolumu kaybederim,
Kanadım kırılır kalırım..
İstemem üzülmeni..
Ve bilirim kırılmanın nasıl acı verdiğini...
Dedi..

Korkak bir sevdaya tutuldum...
Mecnun oldum, kör oldum,
Uğrunda herşeyden geçtim de..
Gün geldi değmediğini gördüm..
Hayallerin, kalplerin tuz oluşunu bildim
İstemem üzülmeni..
Ve bilirim kanayan yaraya tuz basmanın acısını Dedi..

Karşı gelemem, dayanamam kalırım..
Yine severim, yine mecnun olurum,
Uğrunda herşeyden geçerim de belki..
Gün gelir değmediğini görürsem,
Yolunda ölürüm..
Ecelim olursun biterim..
İstemem üzülmeni..
Geride kalmanın acısını bilirim..
Ve bilirim acılarla yaşamanın nasıl hazin olduğunu
Dedi..
Bitti..
Çekti..
Ve gitti..

korkakça yaşadığı hayata,
bir şans dahi vermeden...
kapattı yüreğinin kapılarını...
Çekti..
Ve gitti...