İstenmiyorsun artık...

Günün tam ortasında takılıverir insan… Ne güne sığarsın ne de zamana… Ne yerinde durabilirsin ne de gideceğin yeri bilirsin… Nefes alırken tekler ciğerlerin… Günün tam ortasında istenmeyiverirsin…

Zamandın ya bir zamanlar… Zaman gibi akıp gidendin… Şimdi zamanın tam orta yerinde pili biten saat gibisin… Ve akmıyorsa artık zaman, bilmelisin ki istenmeyen bir kuvvetsin…

Kelimeleri tüketmek yerine içinde biriktiriyorsan… Gecenin tam orta yerinde duramayıp, haykırıyorsan… Odanın duvarlarına yapışıyorsa kelimelerin… Sen, duvarlar ve kelimeler kalıyorsa sadece… Anla ki; gecenin tam ortasında istenmeyen bir yıldız oluverirsin…

İyi niyetini saç etrafa… Dağılsın gülüşlerin izlediğin yolun kenarlarına… Sen; gecenin, günün, zamanın ve izlediğin yolun tam orta yerinde öylece kalıverensin… Çünkü istenmiyorsun artık… Anlayıverirsin…



Not : Kötü geçen bir iş gününün ardından, yorgun bir ruh haliyle dökülenlerdir...