İstese de!..

Keyifli bir gün yaşanıyordu, sevenler,  sevilenler, eş, dost, çoluk, çocuk bir arada!..

Şahane sofralar kurulmuş, birbirinden leziz yemekler doldurmuştu masayı, aynı keyifle yeniliyor, içiliyor, kahkahalardan gözlerden yaşlar geliyor, karınlar oğuluyordu giren kramplara bağlı birden bire ev sahibi kalktı.

 

Bu güzelliğin mutlaka bir belgesi olmalı dercesine kalkıp gitti bir fotoğraf makinasıyla döndü, o zamanlar herkesin elinde herşeyi kaydedebilen telefonu yoktu, fotoğraf makinası ise herkesde yoktu, bu gün hızına yetişemediğimiz şekilde adları ve özellikleri  artan cihazlar hiç yoktu, hem sahip olduğu fotoğraf makinası da o günü kaydetmeyecekse ne işe yarardı ki zaten, başladı herkesi ayrı ayrı, beraber, tekli, çoklu karelerde  kaydediyor yaşanan güzel günü ölümsüzleştiriyordu. Kendisinden uzaktaki kızına seslendi anne

 

 "Gel canım  beraber de çekinelim bir tane de"  

 

derken bir yandan da oturduğu yerde yana çekilerek yer açıyordu göz bebeğine, ev sahibi de en güzel kareyi çekebilmek amacıyla kendisine en uygun yeri bulup  en uygun açıya yerleşmeye çalışıyordu. Bir sessizliğin ardından:

 

"HAYIR  BEN SENİNLE AYNI KAREDE GÖRÜNMEK İSTEMİYORUM!"

 

Sesine doru yöneldi tüm gözler. Ve bir daha aynı karade görünebilme imkanı kalmadı istese de!..