İsteyerek olmadı masumum

Sıcak bir yaz günü

Şehir Ankara otobüs durağındayız kalabalık herr yerlere yetişme telaşında gelen otobüse arı kovanına üşüşen işçi arılar misali hurra gidiyoruz.
Kapıya yakın bir yerde kendime bir yer edindim önümde beyaz ceketli bir beyefendi sırtı dönük tıklım tıklım otobüsün içi...

Elbet bu bizi çok fazla rahatsız etmiyor bindik ya binemeyenlere doğru bir bakışımız var ki..:)

"İlerleyelim.!!!!..hop beyler arabanın arkası da gidiyor."
kadınlar söylenir..

"Ahh kardeş ah nerde bizim gençliğimiz bak şuna, dışarıları seyrediyor.

Biz böyle miydik? cık cık cık.."

Ohh.. kapılar kapandı, gidiyoruz tıngır mıngır... o ne!!! aniden önümüze bir yaya atlıyor derin bir fren ve ben dudaklarıma sürdüğüm o güzelim rujumla önümdeki beyefendinin ceketinin arkasına tam bir dudak şeklini istemeden de olsa yapıştırdım.
Aman tanrım! parmağına baktım, evlide adam... söylesem., yok yok istiyerek olmadı ki...
Diye kendi kendime konuşurken o beyefendi indi. Çok merak ediyorum.. çeketinin omuza yakın bölgesindeki o dudak şeklinin hesabını nasıl verdi...
Üzgünümm... valla istiyerek olmadı...:))))

Şehir İzmir, Basmane postanesi.
Arkadaşımla postaneye gittik bir işimiz vardı işimiz bitip kapıdan çıkmak üzere hamlemi yaptım ki, birden bire yeni aldığım ayakkabılarımın kaydığını hissettim..
Gidiyorummmm ciyakkkk... çekilin yoldannn, derken bir çift yolumun üzerinde, ya onlardan birini tutmalıyım.yada 1.62 yere uzanmalıyım.
Allah korusun, seçme hakkımı kullandım hızımıda kessin diyerek karşımdaki çiftide alarak, buz pateni yapan çiftler katagorisindeki serbest programımızı tamamladık.
Halen utanırım...

Yine birgün hamaratlığım üstümde...
İşlerimi bitirip üst katta oturan babannemize ait birkaç tabak çanağı toparlayıp, merdivenlere yöneldim.
Ayağımda günün modası şıkır şıkır nalınlar, çıktım beş on basamak havalı havalı birden fazla havalı çıkmışım ki; havalandığımı hissetim.
Tabaklar çanaklar bir yana, ben bir yana, hemen kalktım baktım bana puan veren var mı diye bekliyorum.. two poinns...!!!!
Yok yok tekniği fena değildi, seven poinnts...
Şükür rabbime bakkalımız dan başka içinden de olsa puan veren yok toparlandım yukarı çıktım...
Babannemiz gözlerini açmış, korku içinde bana;
-Kızım deprem geçti...!!!! şaşırdım tabi ama çabuk anladım güldüm yarı mahcup
dedim ...
-Deprem değil, ben düştüm artık rihter ölçeğine göre kaçtı değeri bilemem öyle böyle değilmiş gürültü...
Tevekkeli pencerelere çıkan komşu kadınlara bakarak, rihter ölçeğine göre kaç puan vereceklerini bekledim.
Heyhat... sadece yaptıkları ne oluyor bir şey mi var? diye bakan gözleri oldu...

iyi akşamlar...