İstihbarat Tarihi

Yüzbinlerce yıllık bir öykünün sonucu olan insan, -yaşamın algoritmalarını çözümlemek için icat ettiği her düşünce saymacasıyla- uygarlık tarihini yarattı.

Bu dinamik yapıda en önemli unsur, insan düşüncesinin bir çıktısı olarak da kabul edebileceğimiz “bilgi” oldu.

Toplulukların ve toplumların tarihinin yazılı olduğu bu ihtişamlı öyküde bilgi, ayırıcı ve bağlayıcı yönleri ile de insan tabiatının, psikolojisinin bir nedeni ve bir sonucu olarak karşımıza çıkar.

İnsanoğlu, şu anı korumak ya da geleceği şekillendirebilmek için bilginin gücünü kullanmayı öğrenerek, bütün canlılarla arasına büyük farklar katmayı başardı.

Ve bu farklar, kendisinden daha güçlü, daha hızlı, daha kalabalık olana üstünlük kurmak için de oldukça anlamlıydı.

Ateşi bulanın ilk siz olduğunuzu ve sizden başka hiç bir canlının ya da hiç bir insanın ateşi yakmak ile ilgili bir deneyimi olmadığını hayal edin.

Bilgi, oldukça kullanışlı bir üstünlüktür.

İnsanın bilgiyi kendi türü için de bir silah olarak kullanabileceğinin ilk deneyimi, -hem eylemi yapan hem de eyleme maruz kalan için- büyük ihtimal hemen o anda  yaşamlarını değiştirmeye yetmiştir.

Üzerine su döküldüğünde bile yanmaya devam edebilen Rum ateşini bulanın ilk siz ya da toplumunuz olduğunu ve sizden başka hiç bir insanın ya da toplumun Rum ateşi ile ilgili bir deneyimi olmadığını hayal edin.

Bu üstünlüğü gerek ilk elden gerekse gözlemleyerek fark eden İnsan, elbette bu gücü elde etmek için birçok yöntem kullanmaktan kaçınmamıştır.

İşte bu nedenle istihbarat tarihinin başlangıcı, ilk deneyimlerin tarihi kadar eski ve her yeni deneyim kadar dinamiktir diyebiliriz.