İstiklal Caddesi

Bir sabah uyanıyorsun ve iyi geceler diyemeden uyuduğun kadın sensiz uyanmış günaydın diyemiyorsun.

Olmadığın köşeler arıyorum pusup saklanacak

olmadığın tek bir yer bulamıyorum

g*tümün açıkta kaldığı bir rüya olsun istiyorum o anlar

ama sadece g*t gibi orta da kalıyorum

neler yapabilirdik oysa diye geçiveriyor içimden

sahi sokakta niye hiç dans etmedik

niye şarkı söylemedik

niye yağmur yağarken yürüyemedik

ya da niye daha çok ben olamadım..

türlü soruların türlü cevapları vardır

ama bugün onları aramıyorum

bugün seni arıyorum

üstün açık mı uyudun bilmiyorum çünkü

ayaş domatesi çıkmış alıp kendine menemen yaptın mı bilmiyorum

hala üşüyor mu ayakların ben sensizlik cehenneminde yanarken

ama yok bugün o cevapları da aramıyorum

istemsizce seni düşünüp mutlu olduğum anlar oluyor

bazen sen geleceksin sanıyor paniğe kapılıyorum

özledim dememek için türlü yollar arıyor

en son sarıldığımda birleşmeyen kolların geliyor aklıma

vazgeçiyorum

her gün vazgeçiyorum

her nefesim de adı geçen kadından hem de

çok acımasızca geliyor kulağa

ama gerçek bu

arkada kolları birleşmiyorsa insanın

onun için biriktirecek hayallerin artık yoktur derdi dedem

haklıydı rahmetli diyemiyorum

üstüste koyduğum hayaller yakama yapışıp

yarım bırkamazsın diye sağa sola silkeliyor beni

o sırada Zuhal olcay

ayrılık ta sevdaya dahil

çünkü ayrılanlarda hala sevgili diyor

seninle beraber yürüdüğümüz bu sokakta