İstisnalar...

Hani bir film karesi gibi: Yıllarca sevdiği adamı arayan kadın, tam köşeden dönüyor; yıllardır sevdiği adam, onun arkasından, kadının terk ettiği sokağa sapıyor…

Ya da bir şarkı duyuyoruz bir gün. Ama kahretsin ki sonuna yetiştik. Başka bir gün… Keşke elinde olsa da diyebilse birisi sana; o, başını dinleyip de beğenmeyerek kapattığın şarkı, aslında sonuna yetiştiğin için “kahretsin” dediğin şarkıydı…

Yıllardır görüşmediğin, aradığın arkadaşın, az önce diğer arkadaşının içeriye girmek için zorladığı cafede oturuyordu ama sen önünden geçip de yan taraftakinin müziği güzelliğine kapıldığından onunla aynı mekânı paylaşamadın. Bir de o telefon gelip de erken kalkmak zorunda kalmasaydın belki de çıkışta rastlaşacaktınız ama o senden birkaç dakika sonra çıktı ve ters istikamete doğru yol aldı…

Şu an evli olduğun adam, bundan birkaç sene önce hiç tanımadığın bir şehirde seninle aynı dolmuşa binmişti ve inanmazsın ama o da tanımıyordu o şehri. Birkaç durak aralıklarla indiniz o dolmuştan ve ertesi gün aynı şehre geri dönmek için aynı otobüs firmasıyla ama farklı seferlerde yola koyuldunuz…

O çok beğenip de paran olmadığı için almayı ertelediğin şapkayı erkek arkadaşına paketletmek için geldiğinde, senden önce davranıp da son şapkayı da tükettiği için küfrettiğin kişi, eski sevgilinin seni aldattığı kişiydi… Ama zaten sen de beğenirken O’na daha çok yakışacağını geçirmiştin ya aklından, tüm kızgınlığına rağmen, işte ona sayacaksın sanırım bunu…

Bir pizzacıda sen, “aşk eski bir yalan Âdem’le Havva’dan kalan” şarkısı eşliğinde pizzanı yerken kasaya hesap ödemeye giden ve gidene kadar da senden gözünü alamayan hatun, birkaç ay sonra bir arkadaş toplantısında tam da karşındaki sandalyeye oturur ve sizi tanıştırmak isteyen arkadaşına “işte sana günlerce anlattığım kız bu” diyemezsin… Toplantı sonrasında o kız sevgilisiyle oradan ayrılırken sadece bakarsın ve bil bakalım fonda hangi şarkı çalıyor?

Hayat sadece bu kadar karmaşık işte…