İsyanlardayım...

Sorun bende galiba bu düzene ayak uyduramıyorum. Olumsuzlukları kabullenip yaşamayı beceremiyorum. Böyle olunca da mücadelelerle dolu bir yaşam kaçınılmaz oluyor ve bana verilen nasihatte genelde ‘ her doğru her zaman her yerde söylenmez’ oluyor. Düşünüyorum, eğer doğru doğruysa her yerde her zaman söylenebilmeli ve her zaman her yerde söylenmemesi gereken doğruların doğruluğundan şüphe duymak gerekiyor. İşte o zaman yalnızlık kaçınılmaz oluyor.<ı>

Ben yinede arzu duyduğum şeyleri seviyorum ama yaşamı insanlarla sevgiyle paylaşarak yaşamayı seçiyorum. Seçimlerim bana ait, istemediğim sonuçları elde ettiğimde onları başka seçimlerle değiştirebilme yeteneğime sahibim.

Yalnızlığı sevebilir mi insan? Evet, ben seviyorum bazı zamanlar, ama gerçekte hiçbir zaman yalnız olmuyorum ki.

Kitaplarım, hislerim, özlemlerim daima benimle bana arkadaşlar… En güzel üretimlerim yalnız kaldığım anlarda benimle… Şimdi ben yalnız mıyım?

Gölgeler arasından tüm duygularımı özgür bıraktım. Ne kadar zor olursa olsun ben olmak, var olmamın ne anlamı var ben ben olamazsam, o zaman nasıl hissedebilirim var olmanın dayanılmaz hafifliğini…

Varsın uyumsuz desinler… Onlar benim kadar uyumlu olabilselerdi hayata, o zaman güneş kızmazdı bizlere.

Gökyüzü ağlamayı bıraktı. Yazın ortasında susuzluktan sararan yapraklar sonbaharı hatırlatıyor. Teknolojimizi geliştirme adı altında dünyayı küresel ısınma canavarının ellerine teslim ettik. Susuzluğa karşı alınan tedbirler arasında bahçeleri sulamak yok. Tabiat bize tüm zenginliklerini cömertçe sunarken biz onu hep yok etmenin yolunu seçtik. Alınan tedbirler ar asında yine bencilliğimiz ön planda. Maalesef artık ağaç katillerinin bir gerekçesi daha var. Susuzluk! Artık onlara su vermek yok. Nasıl olsa kuruyacaklar kesebiliriz zihniyeti, bize hayat veren doğayı elimizle yok ediyoruz

Baltalanan iğde ağacımın gölgesi yok artık. İnsafsızca parçalanmış dallarının arasında oturup ağlayarak çığlıklar atan ve lanetler yağdıran uyumsuz ben. Sizlere uyum sağlayamadığım için o kadar mutluyum ki, sizlerin günahlarına ortak olmamak yeter bana…
Hiç önemli değil beni nasıl yargıladığınız yeterki yaptıklarınızın yanlış olduğunu çevrenizi evinizi ve ailenizi nasıl koruyorsanız öyle korumanız gerektiğini, attığınız bir sigara izmaritiyle çoçuklarınızın geleceğini çöplük haline getirebileceğinizi, evrenin merkezi olmadığınızı, tabiatında yaşamaya hakkı olduğunu lütfen anlayınız.
İsyanlardayım.... Nedeni ise, içinde bulunduğunuz ve size yaşam veren tabiatı yok etmeye devam etmeniz. TABİAT YOK OLURSA, SİZDE OLMAZSINIZ.