İtiraf ediyorum Milliyet Blog'a ünlü olmak için katıldım

Hani şarkıcılara filan sanat hayatınız ne zaman başladı diye sorduklarında hepsi ezberlemiş gibi küçüklükten beri şarkı söylemeyi çok severdim hatta saç fırçasını elime alıp aynanın karşısında şarkı söylerdim derler ya. Yahu saç fırçasıyla şarkı söylemeyen çocuk mu olur. Nedir yani onların elindeki saç fırçasıydı da benimki tuvalet terliği miydi ben neden ünlü olamadım? 

Şu anda oldukça sıradan bir hayatım olsa da çocukluğumdan beri ne bileyim hep şarkıcı, oyuncu, sunucu, yönetmen yazar filan yani herkesin tanıdığı ünlü ve zengin bir insan olmayı hayal ederdim. Ederdim etmesine de bunun için herhangi bir çabam olmadı nedenine gelince şarkıcı olsam sesim karga gibi, oyuncu olsam rol yapmayı beceremem. Eee az buçuk yazar çizerliğim var. Bir ara roman yazmaya heveslendim kitap filan çıkarayım diye düşündüm sonra amaan kim okur benim romanımı deyip vazgeçtim işin türkçesi üşendim yani böyle olunca ünlü olma hayallerim püf diye sönüverdi. 

Artık asla ünlü olamayacağımı anlayıp sıradan hayatıma devam ederken gereksiz bir arkadaşım: 

"Ya, bütün vaktini internette oyun oynayıp salak salak işlerle uğraşarak geçiriyorsun blog yazsana sen" dedi. 

"Blog mu o de ne?" 

"İnternet günlüğü, yaşadıklarını, hissettiklerini ya da görüp duyduklarını kendince yorumlayıp yazıyorsun işte." 

"Eee bütün bunları yazınca ne olacak, bana ne faydası var?" 

"Ne faydası olacak içini dökeceksin, paylaşacaksın arkadaş edineceksin filan" 

"Hmm, yok yaa biliyorsun ben paylaşımcı bir insan değilim sevmem paylaşmayı." 

"Ne bileyim ünlü olursun belki" 

Beni canevimden vurmuştu 

"Neee ünlü mü ama nasıl?" 

"Yazarak işte, bir sürü ünlü blog yazarı var sonradan köşe yazarı filan oluyorlar" 

"Hadi ya" 

"Tabii, önce bir blog sayfası yapacaksın sonra twettera üye olup takipçi edineceksin bloglarını orada da paylaşacaksın eğer sıkı bir takipçi sayısına ulaşırsan artık seni kimse tutamaz" 

Acayip gaza gelmiştim beynim hemen hayal kurma hücrelerini devreye soktu o an ben Ayşe Arman gibi bir şeydim Kıvanç Tatlıtuğ'un gözlerinin içine bakarak onunla röportaj yapıyor, o da vay vay vay gözlere bak diyordu. Sonra Nihat Odabaşı Kıvançla benim diz dize fotoğraflarımı çekmeye başladı. 

"Tamam nan tamam açacağım bir blog sayfası, ünlü zengin ve güzel kadın imajımın zaten güzellik kısmı mevcut zenginlikse ünlü olunca kendiliğinden gelir geriye bir tek ünlü olmak kaldı bekle beni Nişantaşı" 

İşte böyle iki aydır bu hayallerle blog yazıyorum ünlü filan olmadım ama blog yazarıyım diye millete hava atıyorum. 

"Vay be ee ne oluyor blog yazınca para filan kazanıyor musun?" 

"Yok ya ne parası, kelek gibi yazıyoruz işte" 

"Hadi ya, yazma o zaman" 

"Öyle deme çok eğlenceli" 

Bitti:)