İtiraf ediyorum

Annemin takvim yapraklarından “ Komşunun Şikâyeti” adlı yazıyı aktararak söze başlıyorum.

“ Biri Resul-i Ekrem’in(a.s.m.) huzuruna geldi ve “ Bana eziyet ederek, huzurumu bozuyor” diye komşusunu şikâyet etti.

Resul-i Ekrem(a.s.m.) “ Tahammül et ve komşunun gürültü patırtısına aldırma, belki gidişatını değiştirir” buyurdu.

Bir müddet sonra ikinci defa gelerek şikâyet etti. Resul-i Ekrem(a.s.m.) bu kez de tahammül et buyurdu.

Üçüncü defa geldi ve “ Ya Resullallah, benim bu komşum gidişatını düzeltmiyor, beni ve ailemi rahatsız etmek için gerekenlerin hepsini yapıyor” dedi.

Resul-i Ekrem(a.s.m.) bu defa ona” Cuma günü, ev eşyalarını dışarı çıkar, yoldan gelip geçen halk görsün. Halk, sana ‘ Niçin ev eşyalarını buraya döktün?’ diye soracaktır. ‘ Kötü komşunun elinden’ diyerek şikâyetini bütün halka söyle.

Şikâyetçi aynısını yaptı, eziyet eden komşu ise Peygamberimiz “ Daima tahammül et” diyecek diye hayal ediyordu. Hâlbuki zulmün defedilmesi hukukun müdafaası hususunda İslamiyet’in, mütecavize saygı göstermeyeceğini bilmiyordu. Böylelikle herkesin huzurunda rezil olacağını sezen eziyetçi komşu, konuyu öğrenince yalvarıp yakarmaya başladı ve adamın eşyasını evine taşımasını rica etti. Aynı zamanda komşusunu incitecek şekilde bir şey yapmamaya söz verdi.”

Bu alıntıdan yola çıkarak bir özelimi itiraf edeceğim. Ben ilk eşimden şiddet gördüm. Bunu kendi utancım sayarak kimseyle paylaşamıyordum. Olaylar bizi memleketim İzmir’e sürükledi. Güç buldum tabii. Ne de olsa memleketimdi. Ayrıca duyarlı bir ildir İzmir. Memleketim olduğu için söylemiyorum. Ne demişler yiğidi öldür ama hakkını yeme. Bugün için bir beni sığdıramadı diye sitem etsem de her zaman ilk göz ağrım benim ve öyle de kalacak.

Lafı uzatmayalım; bir anneler gününde, üyesi olduğum bir uluslar arası kadınlar derneğini de arkama alarak “ şiddete hayır “ mesajının da verildiği bir etkinliğin düzenleyicisi oldum. Çok ses getirdi. Gerçekten, her türlü aksiliğe rağmen katılımın oldukça çok olduğu nefis bir etkinlik oldu. Fakat bir sürü ses de “ Özlen Hanım şiddet mi görüyor ki böyle bir şeye kalkıştı? “ demeye başladı. Böylece benim üstü kapalı mesajımda yerini bulmuştu. Yalnız benim olayımda ne yazık ki sonuç olumlu olmadı ve boşandık.

Bu gün yaşadıklarıma birer deneyim olarak bakmaya istekliyim. Kendim de “ terbiye etmek adına” oğluma ve öğrencilerime bazen fiziksel bazen duygusal şiddet uyguladım. Sütten çıkmış ak kaşık olmadığımı biliyorum. Bu deneyimlerden yola çıkarak gelişen empati yeteneğimle bugün daha sevgi dolu ilişkiler geliştirmeye istekliyim.