İtiraf

Ne haber canım. İyisindir umarım. Sana gecenlerde birsey sormustum hatırlıyor musun? Demiştim ki ''hâla okuldayken olsun, biz Bakırköy de bulustugumuzda olsun ya da her görüsmemizde..  

Hiç düşündün mü benim aklımın bir yerlerinde hala sen oldugunu ? '' Bakırköy de elimden tutarken sen benim kendimle savaslar verdigimi biliyor olamazdın ama hiç aklına geldi mi ?  

Ya da bana ettigin her güzel lafta içimde fırtınalar koparabilen tek insan oldugun hissine kapıldın mı hiç ? Düşünmemişsindir degil mi ?  

O zamanlar cocuktum. Simdiyse pek de büyüdüm diyememekle beraber artık cocuk degilim diyebiliyorum. Ben de büyüdüm
Anlayamadın sen ise sana ilk günümüzden bu yana asık oldugumu mu desem yoksa sana her geldigimde yaptıgım sapsallıklardan anladıgını mı düşünsem içimdekileri ? Bilemedim.  

Seni kaybetmekten o kadar korkuyorum ki birazdan sana birazdan'' Seni deliler gibi seviyorum hala!'' diyecegim için.  

Beni bir kere olsun bir erkek olarak düşün. İyi bir erkek ... Kaç kere niyetlendigimı seninle konusmak için. İçimde tutmaya dayanamadım daha fazla, yıllanmış olanları.  

Beni ağlatan nadir insanlardansın demeyi isterdim etkileyici olurdu belki biraz ama degilsin cünkü; beni ağlatmak kolaydır.  

Galiba ben en yakın arkadasıma aşığım.  

Yıllardır prensesi olduğun birinini prensin yapmaya ne dersin?
En yakın arkadaşın sanıyorsundur. Ama gün gelmiştir artık dayanılmaz noktaya... İçinde kalıp vicdan azabından ölmektense risk alıp açılırsın. Bir bakmışsın ki hayatının kadınıymış oysa.