İyi final, kötü son

İyi bir final maçı oldu gerçekten. iki takım için denk kuvvetlerdi desek yeridir. zaten maç öncesinde hiç kimse rahatlıkla italya ya da fransa yener diyemiyordu, bunu diyebilen de gönlünden geçeni söylemiş oluyordu. açıkcası benim gönlümden geçen italya ama futbol favorim fransa idi. ilginçtir ki, maç sırasında gönlümden geçen de fransa olmuştu. neden mi? çünkü zidane ile henry'nin futbollarının bana keyif verdiğini tekrar hatırladım. kalede çok güven vermese de bir barthez gerçeği, son yıllara damgasını vurmuştu. trezeget, wiltord, vieira gibi isimler son yıllarda beynimize kazınmıştı. italyaya baktığımızda ise, yeni, genç, dinamik isimler çıktı karşımıza: luca toni, pirlo, de rossi ve grosso. totti, carnavaro ve del piero, klasik isimlerdi ama zizu ve henry'nin yanında bence ismen sönük kalıyorlardı.

fransa biraz ite kaka gelmişti finale ama grup maçları hariç üstünlük kurmayı bilmişti. italya ise bir avustralya sürpriziyle veda ediyordu neredeyse.

neticede iyi bir final oldu ama iyi giden fransa için kötü bir son oldu. zizu'nun hareketi cezasını buldu ama tahrik eden cezasız kaldı. hakem aldatmacası ve hakeme kurulan baskılar ile ülkelerindeki şike skandalıyla gündeme oturan italya, dünyanın futbol zirvesine oturdu..