İyi insanlar

Hayat son derece hızlı ve çabuk bir şekilde bize sormadan danışmadan çağıldayan bir nehir gibi akıyor ve biz yalnızca seyrediyoruz. Bu hayatı yaşarken yapabileceğimiz şeyler o kadar az kaldıki dostlar o kadar az bıraktık ki ve o kadar tükettik.Ondan değilmidir hep diyoruz ah ah nerde o eski dostluklar, nerde o eski bayramlar, nerde o eski komşuluklar gerçekten nerde eski komuşularımızı görünce eski arkadaşlarımızı gördüğümüzde neden burnumuzun direği sızlıyor. Eski yufkacımız Yoğurtcumuz Hüseyin Amcanın dükkanına girdiğimizde neden gözlerimiz nemleniyor, Eski komşumuz Mehmet amcanın öldüğünü öğrendiğimizde neden katıla katıla ağlayıp cenazasine iki elimiz kanda olsa gitmek istiyoruz acaba biz giden masumluğumuza, çocukluğumuza, eski günlerimize, gerçek Semra'lara, Ali'lere, Ahmet'lere, Ayşe'lere, Ebru'lara, Ayça'lara mı ağlıyoruz dostlar ne dersinizz.Keşke gene masum olsak keşke gene bebek olsak keşke gene keşke.

Gene bir şiirle bitireceğim.

Gönlümle baş başa düşündüm demin;
Artık bir sihirsiz nefes gibisin.
Şimdi tâ içinde bomboş kalbimin
Akisleri sönen bir ses gibisin.

Mâziye karışıp sevda yeminim,
Bir anda unuttum seni, eminim
Kalbimde kalbine yok bile kinim
Bence artık sen de herkes gibisin.