İyi ki Ölüm Var

Herkesin midesinde bir göz varsa bazılarının dokuz göz varmış, bunu derdi büyükler… O “dokuz gözlü mide sahiplerinin” midelerinin daha da fazla doyabilmesi için, diğer arzularının heva ve heveslerinin nefsani duygularının tamama erebilmeleri için her türlü yalan, riya mubahtır.  Her şey bu uğurda kullanılabilir.

Farklı zamanlardan geçiyoruz; alenen söyleyemeyenler taşlara yazıyor, denize atıyor. Toprağa saklıyor. Çünkü av olan avcıya ölümüne âşık olduğundan ava hiçbir söz kâfi gelmiyor. Gönül ferman dinlemiyor. Herkes kendi eşeğine biner, bindiği eşeğine iyi bakan eşeğine daha uzun süre biner. Neticede evcilleştirme nedeni de budur, daha fazla et yemek. Daha zahmetsiz yemek. Daha zahmetsiz bineklere binmek.

Elden gelen, ele gelmez, al başını iki elinin arasına ve düşün dediler, düşün diyenler taşlandı, öldürüldüler. Kimin haklı olduğu, kimin haksız olduğuna suçlular karar verdiğinde suç normal, dürüstlük anormal oldu, karıştı dünya, insanla insan savaştı, dokuz göz mideli efendileri doyuramadı dünyada hiçbir şey topraktan başka. İyi ki ölüm var, gel de deme iyi ki ölüm var…