İyi ki Türk bayrağı açmadılar.. Onların bayrağının yanında benim bayrağım olmasın!

23 Mart 2013

Nevruz gösterilerinde Türk bayrağı açmadılar... Aman ne şaşırdık? Aman ne üzüldük? Hiç beklemiyorduk!

Buna ancak "barış süreci" denen temelsiz keşmekeşi kuranlar ve destekleyenler şaşırabilirler.

Barışı herkes sever. Ben de severim, sen de seversin. Ama unutmayalım ki, Sevr Anlaşması da bir barış anlaşmasıydı! Ülkemizde de iktidar sahipleri dahil çok destekçisi vardı. Bu anlaşmaya isyan edenleri o nedenle ölüm cezalarına çarptırdılar, sürgünlerde çürüttüler. Bu dönemde olası direnişçileri önceden etkisiz kıldılar.

Haydi üşenmeyelim ve şu bloga ayırdığımız kadar bir zaman ayırıp Sevr Anlaşmasının maddelerini okuyalım. Barış süreci denen keşmekeş ile benzer noktalarını bulalım. Çok zorlanmayacaksınız.

Bunların "barış süreci" dedikleri şey, yıllar önce SHP tarafından ortaya konan kültürel, sosyolojik ve siyasi boyutları daha samimi ve içten olan öngörülü haritanın yanında gizli pazarlıklara dayalı bir protokolden öte geçemez.

Türk bayrağı açmamışlar. Ne gam? Dertlerine yansınlar!

Benim bayrağım bir ateştir! Hem ülkemin sınırlarının hem de özgürlüğe susamış halkların ateşi olmuş dalga dalga yayılmış bir bayraktır. Bu ülkedeki kadın, erkek, çocukları; müslüman, hristiyan, yahudi ve ateistleri; Çerkes, Arap, Bulgar, Boşnak, Yunan muhaciri, Nogay,Tatar, Afgan mültecisi, Türk ve Kürt herkesi kavrar. Sömürgecilerin hormonlu turuncu devrimsilerinin sonucu değildir.

Nevruz'da açılan bayrak beni kavramaz, dar gelir!

Ama nevruzda benim bayrağımı açmayanlar, sıkıştıkları zaman sığınmaya gelecekleri bayrağı ve onun sıcaklığını iyi bilirler.