İyi olur inşallah

Akşam saati evimin prensini yanıma aldım, vurduk kendimizi yollara.

Prens arada bir sızlanıyor

- Hadi senin yürümen gerekiyor da ben niye yürüyorum?

Hemen o ilahi söze sığındım

- Evlat, kurunun yanında yaşta yanar

Verdiği cevap;

Tamam anne vazgeçtim, hem yürüyüş hem felsefe aynı anda bünyeme zarar verebilir. Biz sadece yürüyelim...

Bu cümleden sonra tırstım tabi, bu günün yarını da var diyerek felsefeyi bıraktım mecburen. O an için felsefeyi bırakmıştım ama bu tamamen bırakacağım anlamına gelmiyor. Yaşasın kötülük, şu an felsefe yapmanın tam saati. Zaten sıcaktan beynim sulanmış durumda. Allah yardımcınız olsun artık...

Kurunun yanında yaş niye yanıyor ki hiç adil değil, yanacaksa kuru yansın. Orman mantığı da öyle, bir yangın çıkıyor kuru yaş ne varsa kül oluyor. Bu çok kötü birşey.

Sadece ormanda değil hayatın içinde de bu var. Nerde saçma salak bir olay olsun yaş kuru dinlemiyor, haketsin etmesin herkes zarar görüyor.

Derste bir kişi konuşsun öğretmen herkesi azarlıyor

Askerde bir kişi aykırı davransın herkes ceza yiyor

İş yerinde bir kişi yanlış davransın herkes etkileniyor

Evde büyük çocuk yaramazlık yapsın TV yasağı büyükten küçüğe herkesi kapsıyor. (Kapsama kümesi gibi)

Fulbolda kaleci gol yiyor takım yenilmiş oluyor...

Acıdım size daha fazla felsefe yapmayacağım. Yazıktır günahtır bünyenize zarar vermeyeyim. Siz bana lazımsınız, daha çok kahrımı çekeceksiniz.

Tabi sizin de bana “felsefe de yapma blog da yazma” deme lüksünüz var

Sonra ne mi olur?

:)))))))) İyi olur inşallah.

:) Hoş kalın.