İyiler birleşirse...

“İyiler kötüler kadar cesur olamadıkça işler düzelmez”

(İsmet İnönü)

Toplumsal dinamizmin motoru bu deyişte gizli: 

İyilerin korkaklığı, meydanı kötülere kaptırması her işi berbat ediyor. 

İyiler kendi aralarında dedikodu şeklinde durumdan yakınırlar. 

Ama sadece yakınırlar! 

İki türlü iyi var bizim ülkemizde: 

Korkudan iyi olanlar, bir de gerçek iyiler… 

Gerçekten iyi olanların iyiliği, korkudan değil “değerleme” yapmış olmalarındandır. 

Ne yazık ki sayıları hem çok azdır, hem de diğerleri tarafından hiç sevilmezler! 

Bugünlere bu gözle bakarsak durumumuzu anlarız!

Bir güzel şiiri buraya alayım da sonra söyleyeceklerimi söyleyeyim:

“ ANLATAMIYORUM

Ağlasam sesimi duyar mısınız
Mısralarımda;
Dokuna bilir misiniz?
Gözyaşlarıma ellerinizle?

Bilmezdim şarkıların bu kadar güzel,
Kelimelerinse kifayetsiz olduğunu
Bu derde düşmeden önce,

Bir yer var, biliyorum,
Her şeyi söylemek mümkün,
Epeyce yaklaşmışım duyuyorum;
Anlatamıyorum.” (Orhan Veli Kanık)

Bugünler beni çok etkiliyor, bir şeyler yapmak gerek diyorum.

Diyor ya şair; 

“Bir yer var biliyorum/ Her şeyi söylemek mümkün/ Epeyce yaklaşmışım duyuyorum/ Anlatamıyorum.” 

Ben de onu diyorum işte ben de anlatamıyorum! 

Ama anlatamam diyerek sorumluluğu üzerimden atamıyorum. 

Ben bir babayım, çocuklarım var, torunlarım var. 

Ben bir öğretmenim öğrencilerim var, onların çocukları, torunları var. 

Anlatmalıyım! 

Toplum denince bireyler akla gelir. 

Ödevler, haklar akla gelir. 

Her bireyin bir görevi de toplumun gelişmesinden sorumlu olmasıdır. 

“Yüksek toplumlar” bireysel sorumluluklarına sıkı sıkıya sarılırlar. 

Toplumsallığın bozulmasında ilk kendisi rahatsız olacağını bilir, “yüksek toplumda” birey! 

Ve onun için işte bozulmayı durdurmak ya da yönlendirmek için kendisini adeta görevli kılar! 

Bu durumu bizim atalarımız aslında çok güzel bir atasözüyle özetlemişler: 

“Bir kötünün dokuz köye zararı dokunur!” diye… 

Bu konuda Allah Kuran’da bir ayetle öğütte bulunuyor: 

“Mümin kimse mümin kimseye iyiliği emreder, kötülüğü men eder” diye… 

Sadece bunları bile anlatabilsem yakınlarıma, çevreme, yetecek! 

Sizce de öyle değil mi? 

Evet, diyorsanız siz de başlayın o zaman işe... 

Bilinir ki birlikten kuvvet doğar, iyiler birleşirse ancak büyük iylikler çıkar ortaya. 

Başta kendinizden, çocuklarınızdan, hatırını güden yakınlarınızdan, çevrenizden! 

Ama karşı taraf yaratmadan; “Kazan, kazan” tekniğiyle başlayın işe! 

Onlar da kazansın siz de! “ben diliyle” her şey anlatılır denir.

İyiler derlenin, toparlanın öyleyse ancak o zaman iyilik mutluluk getirir sizlere, topluma ve ülkeye!

İyiler birleşmiş de... 

Bu sözümü duysalar, güzelmiş deseler “köyden köye yaysalar”… 

Aklın egemenliğinde güzel günlere…