İyilik İçinizde Yoksa Din, Eğitim, Gelişmişlik Gibi Şeyler Sizi İyi İnsan Yapmaz

İyilik kötülük gibi karakter özellikleri genetik. Yani insanların bir kısmı iyi bir kısmı daha az iyi. Ama işte çocuk doğuyor onu iyi yetiştirirsek iyi olur, kötü yetiştirirsek kötü olur gibi bir düşünce var. Eğer bu doğru olsaydı okumuş insanlardan hiç hırsız katil çıkmazdı.

Din, Eğitim, demokrasi gibi şeyler bir nevi disiplin olup içimizdeki “iyilik” genlerini geliştirerek, “kötülük” genlerini ise baskılayarak doğru hareket etmemize yardımcı olurlar.

Biz iyiliği de kötülüğü de doğuştan genlerimizle getiririz. İnsanları kendi hallerine bıraksaydık iyi, iyi olarak kötü de kötü olarak davranacak; dünyanın yarısı melek kalan yarısı şeytan olacaktı.

Biz yukarıda saydığım(ki bunlara kanun, ahlak, töre, vicdan, merhamet gibi şeyleri de ekleyebiliriz) disiplinlerle aslında insanın genetiğine müdahale ediyoruz. Bıraksak (bir nedeni de varsa- ki yoksa bile neden yaratır) genetiğindeki kişiliği ortaya koyacak. Ama biz bazı yöntemlerle genleri disipline ediyoruz(baskı altına alıyoruz)

Örneğin din diyor ki öldürmek kötü, cehennemde yanarsın. Normalde öldürebilecek bir genetik yapıya sahip kimse bu baskıyla kendini tutuyor, kontrol ediyor. Ve bu tarz disiplinler üst üste dolarak kişiyi belli bir davranış şekline yöneltiyor.

Aslında kişinin içinde iyilik yok,  hatta çok ağır bu cendereyi yırtacak durumlarda kişi kendini kontrol eden disiplinden kopuyor. İyilik genleri taşıyorsa böyle disiplinlere ihtiyacı yok. Her durumda iyi oluyorlar.

Hepimiz iyilik ve kötülük genleri taşıyoruz ama miktarı/sayısı her kişide farklı. Bu nedenle kimi biraz iyi, çok iyi ya da tersi; biraz kötü, çok kötü. Bu durumda aslında insanların kötülük halinde suçları yok gibi. Onları sadece iyi eğitim almadıkları, faydalı disiplinlerle genetik yapılarına direnerek iyi bir insan gibi davranmaya çalışmadıkları için suçlayabiliriz.