İyilik ve Kötülük içiçedir

Geçenlerde bir arkadaşım, çok kızgın şekilde, şirket kapısından adeta uçarak içeri geldi .İrkilmiştim ''Dayanamıyorum artık'' diyordu. Sakin olmasını söylediğimde, ''insanlara kısasa, kısas yapılmalı,ancak öyle sakinleşirim''diyordu. İşte bu söz, yaşamın her saniyesinde, dünyada birilerinin düşüncelerinden veya dillerinden akıveriyor.

Niye ve neyin öfkesi? İnsan, yaşamın her anında, deneyimler yaşayarak ve bu deneyimlerinden, elde ettiği bilgiyi özümseyerek olgunlaşır. Yaşama hırs, öfke, intikam duyguları besleyerek bakılırsa, siyaha boyanmış bir pencere ile karşılaşırsınız. Her ne olursa olsun, herhangi bir mazaret kabul etmeyen bu duygular, kişiyi bunalım noktasına getirir.

Oysa yaşam, sadece olumlu insan ve olaylardan ibaret değildir ve böyle olması da dengedir.
Denge de gitmeyen olayları, hep birlikte şu sıralar yaşıyoruz ve küresel ısınmanın eşiğinde kar,kış yağmur göremiyoruz. Oysa kış aylarında yoğun kar ,yağmur yağışlarının getirdiği sorunlardan daima şikayet ederdik. Şimdi ise neredeyse yıl geçtikçe yağmur duasına çıkacağız. İşte insan yaşamı da böyledir.Dört mevsim yaşanmazsa, denge bozulur. Deneyimler yarım kalır. Kimse kimseye ''sessiz kal'' deme hakkına sahip değildir, ama kişinin olaylar karşısında sakin olması ve doğru düşünebilmesi gereklidir.

Kişi şunu bilmelidir ki , aldatan, kandıran veya zarar veren taraf, karşısındakini kaybetmiştir. Biz insanoğlu yüzyıllardır doğaya zarar vererek kaybetmedik mi? Doğaya ne verdiysek, doğa da dünyaya onu geri vermedi mi?

Kısasa kısas gibi gözükse de, sadece zarar veren kaybeder. Biz insan olma çabasında olanlar , kendi doğamıza,duygularımıza,uyuşturucularla zihinlerimize,kavga gürültü, silah,şiddet ile yine kendimize zarar vermiyormuyuz?

Bırakın başkalarını, önce kendimiz, kendimize zarar vermeye devam etmiyormuyuz? Evren hiyerarşik şekilde düzenini devam ettiriyor. Güneş patlamaları oluyor. Yıldızlar ölüyor, yenileri doğuyor, kendini yeniliyor.

Dünya da yenileyecek insan da. Yeni evrimlere doğru, adım atacağız. Durduğumuz yerde kalmıyoruz
İnsan ne ilginçtir ki, daima hem kendini koruma içgüdüsü taşımış, hem de bir şekilde doğası gereği,saldırmıştır.

Aslında bir döngüdür bu.Ama bu döngünün çarkında, en mühimi dişlilere takılmamaktır.Takılan insan ilerleyemez, daima gerilerde kalır. Kişiye zarar veren duygularıdır. Egosuna yenik düşen insan,bir zarar gördüğü zaman saldırıya geçmektedir.Kendi adaletini kendi bulmaya ve hakkını savunmaya, cezasını vermeye çalışır.

Oysa en büyük adaleti evren vermektedir. Bu bir inanç veya avunma değildir. İnsan bir tarlaya ne ekerse, onu biçecektir. Yaşamımızda bize acı veren olaylar ve haksızlıklar bizim bunları öğrendikten sonra, neyi yapıp, yapmayacağımızı belirleyen derslerdir.

Eğer biz bu dersleri görmez de, karşımızdakine ders vermeye kalkarsak,hayal kırıklığına uğrarız .Çok basit bir formulu vardır. Şayet dersini almamışsan devam edecektir. Yine basit bir örnekle görebiliriz. Eğer bir kefil mağduru olmuşsanız ve yine kefil olursanız, siz henüz ders almamışsınızdır. Tabii ki bu oldukça basit bir örnek, ama yaşamın gerekli kurallarını öğrenirseniz, tadına da daha iyi varırsınız.