- Kategori
- Deneme
İyilikle Doyur Kalbini
Sevgisizliğe o kadar alıştık ki, insanlar birbirine öyle güvensiz hal aldı ki; artık ne nasıldır bilemiyoruz.
Kötüyü kötü olarak benimsediğimiz gibi, her iyiyi de kötüye yoruyoruz.
Bize gösterilen kalbin içinde kötülük arıyor, bize koşan adımlardan da tekme bekliyoruz.
Gözümüzün önündeki güzellikleri değil de, çirkinlikleri görüyoruz.
Hatta o güzelliklere bir de gözümüzü kapatıyoruz.
Oysa sevgiyle, ilgiyle, iyilikle, tatlı bir yüz, hafif bir tebessümle iyileşmeyecek ne olabilir ki?
Farkında değiliz çevremize saçtığımız o kötü enerjinin gidebileceği yerlerin, yol açabileceği karamsarlıkların.
Zincirin halkası hepsi.
Başındaki halkayı iyilikle beslersen, tüm halkalarına da o iyiliği bulaştırırsın.
İyilikle doyur kalbini, kusacaksan da iyilik kus.
Ne ekerse onu biçer insanoğlu unutma.
Önce sendeki ‘sen’i güzelleştir ki; güzel olsun sana bakan gözler de, duyduğun sözler de..
Ve güzelleşsin işte o dünyan..