- Kategori
- Şiir
İz düşümü
Karanlığın çığlığı yükselirken havada
Bir gölge belirdi kirli duvarda
Bedenimin değildi solgun, kirli, ıslak
Hayatımın izdüşümüydü karşımda
Duvarlar üstüme geldi, ben kendime
Gölgem ağladı, ben güldüm
Ellerim kanıyordu ben gülerken
Gölgem ağlıyordu.
Kolları uzundu, yeni kirli
Benimse dudaklarım tuzlu
Gözlerim kuru, ellerim kanlı.
Gölgem ağlıyordu.
Bu gece iz düştü duvara
Sonraları solsada…