- Kategori
- Dostluk
Izdırap denizi...
Hep güzel derler gerçek dostluklara...
Ya güzel dostluklar acı verirse amansız zamanlarda
Hayatta gerçek bir dostun varsa daha ne istersin ki hayattan.
Varlığını hissetmek en güzel mutluluğu yaşatır sana, ya üzüntüsünü hissetdiğin zamanların var olduğunda
Mutluyken yanında olmak mutluluk verirken, üzüntüsünü paylaşırken yüreğin üzüntüsüne dayanmazsa
Onunla ağlar onunla gülersin hayatta, en çıkmaz anında bilirsin çıkan bir yol vardır karşında, kimseye anlatamadığın nice sırlar gizlidir dost kapısında.
O gülerken güler ağlarken sen ondan çok ağlarsın zaman zaman.
En ufak bir sıkıntısını kendi sıkıntın bilir çözüm yolu ararsın.
Ya bulamadığında
aradığın çözümü...
İnsan dostu için her fedakarlığa katlanır, elinden geleni yapmak için canını dahi ortaya koyar gerekirse.
Elinden gelen yalnızca dinlemek, akıttığı gözyaşlarına gözyaşınla cevap vermekse işte o zaman çaresizlik yüreğini yakar da yakar. Dostunun acısını bir kenara bırakıp kendi çaresizliğine ağlamak insanı yıkar yok eder adeta.
Boğulur kalırsın sanki ızdırap denizinde
Hayatta her sorunun üstesinden geleceğimizi zannederiz bazen öyle anlar öyle duygular yaşarız ki, konuşacak bir tek kelime bulamayız ki sorunlara aradığımız çözümü bulalım. Çözümü kendi içimizde bulsak dahi sonucun kötü olabileceği ihtimalini düşünür susarız. Belkide bize doğru gelen sonuçların neticesinde dostumuzun daha da kırılmasından yıkılmasından korkar bekleriz zamanın bize getirdiklerini.
Bulduğumuz çözümler mutlu yola çıkmadığında, elinden gelen herşey tükenip geleceğe umutsuz baktığında ise tarif edilmez bir suçluluk duygusu kaplar yüreğini. Sen elinden geleni yapsanda yüreğin hep çözüm arayışı içindedir bulamadığında ise bir tokat gibi çarpar yüzüne acılar, yüreğin ise kanar.
Geçen günler mutluluk yerine daha da acı getirmeye başladıysa, sevdiklerinin acısını kendi içinde yaşıyormuş gibi yüreğin yanmaya başlar, tüm umutlarını kaybetmiş bir kuş misali bir köşede çırpınır durursun.
Elin kolun bağlı ızdırabını yaşarsın bir köşede.
Dostunun acı çektiğini bildikçe sen hep daha fazla boğulursun ızdırap denizinde.
Ya güzel dostluklar acı verirse amansız zamanlarda
Hayatta gerçek bir dostun varsa daha ne istersin ki hayattan.
Varlığını hissetmek en güzel mutluluğu yaşatır sana, ya üzüntüsünü hissetdiğin zamanların var olduğunda
Mutluyken yanında olmak mutluluk verirken, üzüntüsünü paylaşırken yüreğin üzüntüsüne dayanmazsa
Onunla ağlar onunla gülersin hayatta, en çıkmaz anında bilirsin çıkan bir yol vardır karşında, kimseye anlatamadığın nice sırlar gizlidir dost kapısında.
O gülerken güler ağlarken sen ondan çok ağlarsın zaman zaman.
En ufak bir sıkıntısını kendi sıkıntın bilir çözüm yolu ararsın.
Ya bulamadığında
aradığın çözümü...
İnsan dostu için her fedakarlığa katlanır, elinden geleni yapmak için canını dahi ortaya koyar gerekirse.
Elinden gelen yalnızca dinlemek, akıttığı gözyaşlarına gözyaşınla cevap vermekse işte o zaman çaresizlik yüreğini yakar da yakar. Dostunun acısını bir kenara bırakıp kendi çaresizliğine ağlamak insanı yıkar yok eder adeta.
Boğulur kalırsın sanki ızdırap denizinde
Hayatta her sorunun üstesinden geleceğimizi zannederiz bazen öyle anlar öyle duygular yaşarız ki, konuşacak bir tek kelime bulamayız ki sorunlara aradığımız çözümü bulalım. Çözümü kendi içimizde bulsak dahi sonucun kötü olabileceği ihtimalini düşünür susarız. Belkide bize doğru gelen sonuçların neticesinde dostumuzun daha da kırılmasından yıkılmasından korkar bekleriz zamanın bize getirdiklerini.
Bulduğumuz çözümler mutlu yola çıkmadığında, elinden gelen herşey tükenip geleceğe umutsuz baktığında ise tarif edilmez bir suçluluk duygusu kaplar yüreğini. Sen elinden geleni yapsanda yüreğin hep çözüm arayışı içindedir bulamadığında ise bir tokat gibi çarpar yüzüne acılar, yüreğin ise kanar.
Geçen günler mutluluk yerine daha da acı getirmeye başladıysa, sevdiklerinin acısını kendi içinde yaşıyormuş gibi yüreğin yanmaya başlar, tüm umutlarını kaybetmiş bir kuş misali bir köşede çırpınır durursun.
Elin kolun bağlı ızdırabını yaşarsın bir köşede.
Dostunun acı çektiğini bildikçe sen hep daha fazla boğulursun ızdırap denizinde.