İzmir' in minik meleklerine veda

Yine gözyaşı , yine lanetler , yine canavar sandığımız aslında kendimizden başkası olmayan o acımasız kavram.

İçim yanıyor.

Hiç bir şey yapasım gelmiyor.

Eskiden özlemle sevgiyle andığım şehrim, İzmir'im şimdi acı veriyor.

Düşünüyorum da bu vahşete izin verenler nasıl uyuyorlar acaba. Çünkü ben uyuyamıyorum.

O minicik şeyler kimbilir nasıl korktular melek olmadan önce. Ya kurtulanlar? Kurtulanlar nasıl atlatacaklar yaşadıkları travmayı?

Benim gözyaşlarım durmuyor. O minicik meleklerin toprağa girdiğini ve buna sadece DUYARSIZ bir takım kişilerin neden olduğunu bilmek ve buna seyirci kalmak içimi yakıyor. Bu acıya ben dayanamıyorum, anneler, babalar, dedeler, anneanneler nasıl dayanacak Allahım?

Otobüs firması için dava açılacakmış? Bulurlar bir gariban yüklerler bütün suçu yine?

Okul müdüründen, Turizm bakanlığına kadar yüzlerce kişi ve kurum var hesap vermesi gereken. Ve hatta trafik polisleri. Bu otobüsü görmediler mi trafikte? Akıllarına hiç mi gelmedi durdurup sormak, kontrol etmek?

Offf ki offffffff...

Ne bu yürek acısı geçer, ne gözlerden akan yaşlar. Hep deriz ya olan gidenlere oluyor diye, işte yine olan minicik yaşda toprağa giden canlara oldu.

1 ayı bile bulmaz, unutulurlar. Anne olan, İzmirli olan zor unutur, ben unutamam. Kaan'a sarılırken akan gözyaşlarım ne zaman diner bilemiyorum. Yavrusunu kaybeden annelerin bir daha yavrusuna sarılamayacağını, kokusunu duyamayacağını düşünmek bile hasta ediyor beni. Ben dayanamıyorum bu acıya meleklerini yitirenler ne yapacaklar?

Bu büyük acılarına ortak olmayı çok isterdim. Sarılıp teselli etmeyi isterdim, ama ne denebilir ki? bir kaç kendini bilmez para göz yüzünden yavrun yok artık denemez ki..... Bu acı dinmez ki...

Dedim ya gözyaşı dökmekten başka şey gelmiyor elden. İçim yara gibi acıyor. Kaan'a ha bire yalan söylüyorum, neden ağladığımı anlamasın, bu yaşda bu acıyı bilmesin diye. Ama ya yiten canların , canları? O'nlara yalan söylemek mümkün olacak mı?

Demek ki melek lazımmış diyorum kendimi avutmak için ama işe yaramıyor. İçimdeki acı bir türlü hafiflemiyor...

Bu sefer İzmirli olmak çok acı geldi bana.

Resim http://www.milliyet.com.tr/2007/04/15/son/sontur08.asp sayfasındaki haberden alıntıdır.