İzmir'de bir İsmail Sivri vardı... Şimdi heykeli merhaba diyor bize...

Oğuz TÜMBAŞ

2 Ağustos 2007’de yaşadığı dünyaya bastonunu, tebessümünü, anılarını, fıkralarını bırakıp 80 yaşında veda etti gazeteci İsmail Sivri. Soyadının tersine bir Nasrettin Hoca uzmanıydı; gülerek yaşadı, olumlu izler bırakıp gitti aramızdan.

Dün heykelini diktiler İzmir’in Alsancak semtine. Kıbrıs Şehitleri Caddesiyle Sivri’nin yıllarca oturduğu Mahmut Esat Bozkurt Caddesi’nin kesiştiği yere. Edindiğim bilgiye göre, Konak Belediyesi’nce 5 ayda yaptırılan İsmail Sivri Anıt Heykeli, 5.40 metre derinliğe, 2.20 metre yüksekliğine sahip iki geniş kapıdan oluşuyormuş. Gazete kağıdı biçiminde metal paneller arasında İsmail Sivri’nin bronzdan yapılmış heykeli yer alıyor. Anıtta bulunan 8 kapının Sivri'nin 80 yıllık yaşamındaki onar yıllık kesitleri temsil ediyormuş.

Kimdir İsmail Sivri diyenler çıkabilir. Azıcık bilgi vermeliyim. 1927 yılında Manisa’nın Kırkağaç ilçesi’nde doğmuş. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Bölümü’nü bitirmiş. Gazeteciliğe 1951 yılında İstanbul’da Yeni Sabah Gazetesi’nde muhabir olarak başlayan Sivri, 1960 yılına kadar Dünya, Son Telgraf, Vatan, Tercüman ve Havadis gazetelerinde çalışmış. 1960 yılında Milliyet’in İzmir Temsilciliği’ni üstelen Sivri, 1980 yılında emekli olmuş.

Benim de üyesi olduğum İzmir Gazeteciler Cemiyeti’nin 14 yıl başkanlığını yaptı İsmail Sivri. Yıllarca Ege Üniversitesi Gazetecilik Yüksek okulu’nda ders verdi, TRT Yönetim kurulu üyesi olarak görev yaptı. Emeklilik döneminde ölene dek Milliyet Gazetesi’nin Ege ekinde köşe yazarlığını sürdürdü. Çok sayıda çocuk ve Nasrettin Hoca kitaplarına imza attı.

İsmail Sivri benim de sevdiğim, saygı duyduğum önemli bir gazeteci ve insandı. Her karşılaştığımızda onun gülen, hatır soran yüzüyle buluşurdum. Çoğu zaman bir espri, yerine ve durumuna uygun fıkrayla ortamı rahatlatırdı.

BAKMAYIN UFAK TEFEK OLDUĞUNA,
ÖYLE BİR YÜREK VARDI Kİ ONDA;
KUCAKLASA DÜNYAYI,
BOŞ KALIRDI YARISI…
SEVGİ HÜCRELERİNDEN OLUŞMUŞ
MELEK GİBİYDİ, Konuşmalşarı, yazıları, resimleri
ANLATMAYA KALKSAM
SIĞMAZDI KİTABA,
CİLTLER GEREKİRDİ.

(…)

YÜZÜ KADAR GÜZELDİ YÜREĞİ;
BİR SEVERSEN,
BİN KARŞILIK VERİRDİ.
ELİNDE BASTONU,
YENİ YÜRÜYEN ÇOCUK GİBİ;
İHMAL ETMEZ,
ARAR SORARDI DOSTLARINI…
SEVGİ,
BARIŞ,
HUZUR DAĞITMAYA GELİRDİ,
GÜLÜCÜKLER YÜZÜNDE,
İNSANA MUTLULUK VERİRDİ.

Bu dizeler benim değil. TRT İzmir Bölge Müdürü, şair Süleyman Saylan’ın. İsmail Sivri’nin ölümünden hemen sonra 4 Ağustos 2007’de yazdığı şiirinden dizeler…

Şimdi bu yazıyı yazarken kesip sakladığım yazısı ve resmi gülümsüyor bana: Uzun Yaşamak (Milliyet Ege 10.07.2007). “Şikayetçi olsak da olmasak da, uzun yaşamak bir başka güzeldir. Bu yaşlarda çalışmak insana zor gelir. Eğe çalışmıyorsanız, yeni heves ve meraklar içinde değişik uğraşılar bulmalısınız. Bu uğraşılar içinde sağlığınızın da görürsünüz.”

Her sabah servis aracımız Bostanlı’daki İsmail Sivri Sokağı’ndan geçer, oradan sahile çıkar ve yoluna devam eder. İsmail Sivri levhasını görünce hüzünle bir gülümseme geçer benim de yüzümden. Konuşmaları, yazıları, fıkraları, resimleri, kitaplarıyla…Ona karşıt düşüncede de olsanız, o gene de küsmez, kırılmaz, karşı durmaz, gülerdi size.

Konak Belediyesi ve onun duyarlı, kültüre, sanata, edebiyata, insana saygılı Belediye Başkanı Muzaffer Tunçağ’a da teşekkür borcumuz var. Böylesine uygar ve onurlu davranışları, çabaları için.

Yerel yönetimler, toplumda saygınlığı olan, yapıtlar, olumlu, sevilesi izler bırakan insanlarımızı da hem yaşarken, hem de ölümünden sonra değerlendirmeyi görev bilmeli.