İzmir'de Büyükşehir Belediyesi'nin organize edeceği 29 Ekim şöleni iptal

İzmir'de Büyükşehir Belediyesi'nin organize edeceği 29 Ekim şöleni iptal

Cumhuriyetimizin 84. yılının kutlamaları için hazırlanan program iptal edilmiş. Ona ayrılan yaklaşık 120 bin YTL’ lik bütçe de Mehmetçik Vakfı’na bağışlanacakmış.

Başta Başkan Aziz Kocaoğlu olmak üzere tüm yetkililer, 29 Ekim 2007 Pazartesi günkü törende, tüm İzmirlileri ellerinde Türk bayraklarıyla o resmi törende görmek istediklerini söylediler.

Bu sene fener alayı yok, tekdüze şiir okumalar olmayacak. Şölen de iptal. Sadece insanlar ve şanlı bayrak boy gösterecek. Ben orada olacağım! PKK’lı canilere bu vatanın sahipsiz olmadığının, şehitlerimizin kanının yerde kalmayacağının mesajının verildiği, psikolojik baskının olduğu her olayda yerimi edineceğim bundan sonra. “O iş öyle olmaz, bu kan böyle bitmez…” vs.. vs.. diyenleri “Daha iyisini biliyorsan, gel kendin yap!” la susturup alnım açık, sırtım dik duruşuma devam edeceğim.

Dünkü vahşeti televizyonda izliyorken kendi aralarında “Oh, iyi olmuş. PKK daha da da ilerleyecek inşallah!” deme cesaretini bulan soysuzların kökünü kurutacağız. Yıllardır bu davayı kamçılayan, kardeşi kardeşe kıydıranların cezasını vereceğiz. Beşikteki bebekten vatan isteyenlerin ağzının payını vereceğiz.

Öyle ya da böyle…

Ufak, küçük demeden her türlü faaliyette bulunacağım. Vicdanımın sesine kulak verip bilek gücümü kullanacağım günü bekleyeceğim.

Bugün okul dönüşü ufacık şehir Afyon’da bile trafik sıkışıktı. Çocuk yaştaki lise öğrencilerinden tutun da yetmişli yaşlardaki dede ve ninelere kadar herkes sokaktaydı. “Bji PKK!”lara “Kahrolsun PKK!” ile karşılık vermek için… Analar babalar gördüm ayakta zor duran. İnadına bağıran, inadına direnen… Ellerinde çerçevelenmiş bir fotoğraf… Fotoğrafta genç bir delikanlı… Delikanlının başında mavi bere, üstünde üniforma… Gözlerinde fedakârlık...

Dün akşamki haber bültenlerinin vatansever konuklarının hepsinin sesleri kısık kısıktı ya da çatallaşmıştı. Gün boyu o kadar bağırmış, sinir harbi geçirmişler ki ses telleri epey bir hırpalanmış anlaşılan.

Şehit cenazeleri memleketlerine götürülmekte… Bugün, yarın… Kim bilir kaç anne yürek acısı çekmekte. Kim bilir kaç ocak söndü bir günde. Biz böyleysek, onlar ne hâlde kim bilir…

Geri getirmez ki hiçbir şey gidenleri. Yedi gün kalmışmış birinin askerliğinin bitmesine. Kimse dinletemez ki kendini babasına “Helal et n’ olur…” diye…

Her şeye rağmen VATAN SAĞ OLSUN!

Gerisi boş…

Gayrı SEN YOKSUN!...