İzmir'de sıcak, Güllük'te yavru köpekler; mavi su olsak, yeşil ağaç

Sait, bırak artık cebinde taşıdıklarını, dedi, onların da özgürce yaşamaya hakları var.

İzmir'den Güllük'e, Güllük'ten İzmir'e gidip geliyordum; sıcaktı, etrafım taştı; taştığını görüyordum bütün sütlerin; çevrem bembeyazdı, yazdı; seneler senelerin yakasına yapışmış, sen ben kavgası başlamış, derken yavru köpekler sarmış Oba'yı; heyt be yaşamak hav hav da hav hav!...

Haklısın Karam, etraf çok kara.

Faik, İstanbul'un gecesini takmış peşine yürüyor, yol nereye götürürse....Ben bir serginin tablosunda keman çalıyorum, ne bitmez gece, tablo, renkler, boyalar; boy boy hayatlar; bayatlar mı insan yazın denize girmeyince, hep karada kalıp ah çekince geçmişe?

Tastamam tarak, dedi Karam, tara tüylerini yol boyunca suya baka baka...

Sait, takmışım kafayı o uzun tüylü köpeğe, dedi, ada mada dinlemedi, dinlemedim ve hayatım boyunca da şöyle sırt üstü yatıp dinlenemedim; hep birileri didikledi beni.

Karam, işte böyle, dedi, benim gibi dört ayağın üzerinde dik dur yaşarken!

Faik, mesele şu ki, dedi, yaz geldi mi koşmalı ne kadar mavi su varsa hepsine; insan dediğin nedir ki; mavi ve su!

1. Not: O yeşil ağacın altındaki o mavi suda, o yılda, o yaşta bekliyorum seni, aynı beni.

2. Not:

Tam şimdi, dedi Sait,

tam şimdi, dedi Faik,

tam şimdi, dedim ben,

şimdi, diyebildi Karam;

bir olsak o yıl gibi,

o mavi su gibi,

o yeşil ağaç gibi

bizde biz.

Ş.Y.