İzmir'im...

İzmir’im

İlk göz ağrım

ben hep seni bilir

hep senin şerefine sana içer

hep seni çekerdim ciğerime…

kuraklığıma damlarken son cemre

çok ça gözyaşı ektim körfezine

nedendir diye sorma

dün gece

meleksi bir düş gördüm İzmir

melek mi desem

bir şiir perisi mi bilemedim

ama savururken saçlarını gecemin zifirine

gözlerime değerken yüzündeki tebessüm

içtikçe sarıldım

sarıldıkça içtim gözlerini en derininde

yoksa

bu bir düş değil miydi İzmir

 ya da sana selam duran akşamdan kalma yıldızların

sarhoşluğumuydu içimdeki iç çekişler bilemedim

ahh İzmir ahh

astarsız ayna kırılganlığı oldu artık içimdeki düş kesikleri

her şafak sökümünde bir kesik

ve uyandığım her ayazında hep bir eksik oldu sol yanım

biliyorum

körfezine dalgın şımarık bir martı değilim artık

kordonunda boğmaz oldu içimdeki kırık dökük faytonları

ya imbatın

nicedir süpürmez oldu yüzümdeki hüzün bulutlarını

ama inan ki

sırf kırmızı yanımı öldürsün diye

çok ça şarap yüzdürdüm günbatımlarında

belki de

ben düştükçe düş/tüm be İzmir

izi yaralı

gözü dumanlı

ama sen yinede sar sarmala

uyut beni anason kokulu koynunda

İzmir’im

ilk göz ağrım

seni anlatmaya zaten sayfalar yetmez

yetmez de

sende beni anla artık

en tuzlusundan bir dalga serp yüreğime

ya da körfezinde boğ beni

ilhanaşıcıkasımikibinonbeş